امام موسی صدر: غایت اصلی از سوگند به موجودات هستی جلب نظر انسان به قداست این اشیاست و مقصود از قداست تربیت دینی توحیدی است تا ما آدمیان بدانیم که در مسیر توحید تنها نیستیم بلکه ما همراه کاروان هستی راه خود می‌پیماییم و در همایش جهانی که همه موجودات در آن شرکت دارند، در محراب خدا به سر می‌بریم.

به سخن دیگر، تنها من و مومنان نیستیم که خدا را سجده می‌کنیم و برایش نماز می‌گزاریم، بلکه آسمان و زمین و درختان و کوه‌ها و رعد و امواج دریا و برگ درختان و هر چیزی در این هستی به صورتی این کار را انجام می‌دهد. همه هستی محراب خداوند است و انسان جزیی از این مجموعه.

از این پس به دیده حقارت به موجودات هستی نگاه نکن و گمان مبر که این امور عقل ندارند و جامدند، آن‌ها حرکت می‌کنند ولی تو متوجه آن نیستی. بله، اشیا جامدند اما حرکت آن‌ها سجده به خداست...

«والعصرِ إنّ الإنسان لفی خُسر» انسان در خسران است. علت کاملاروشن است زیرا با پایان هر روز یک روز از زندگی آدمی کاسته می‌شود. با سپری شدن هر روزی، صفحه یی از حیات آدمی ورق می‌خورد. پس انسان دائما در خسران است. به سخن دیگر، آدمی عمرش را که تنها سرمایه‌اش است، هر لحظه از کف می‌دهد. هر لحظه و هر روز و هر ماه و هر هفته و هر سال چیزی از دست می‌دهد. این حرف دلیل و برهان دیگری نمی‌خواهد اما طبعا مومنان چنین نیستند...