امام موسي صدر در تفسير آيات كلام الله مجيد و فهمي كه از قرآن كريم ارائه مي كند بينشي زندگي محور دارد. همچنان كه از اين جمله مشهور او پيداست: «دين پيش از آنكه توشه يي براي آخرت باشد والاترين وسيله براي زندگي است.» معتقد است كه قرآن و به طور كلي دين براي خدمت به انسان و بهبود بخشيدن به زندگي او آمده است.

به مناسبت حلول ماه مبارك رمضان، ماه قرآن و بهار كلام وحي، در نظر داريم كه هر روز بخش كوتاه و آموزنده يي از گفتارهاي تفسيري امام موسي صدر را در اختيار مخاطبان قرار دهيم.

در ابتداي امر به يكي از نكاتي كه امام صدر به آن اشاره كردند و آن عبارت «اعُوذُ بِربِّ النّاسِ» مي پردازيم چرا كه در اين ماه مبارك مهم ترين كاري كه يك مومن بايد انجام دهد پناه به خداوند از شر بدكاران و وسوسه هاي شياطين است.

اين آيه تعبيري علمي است و هم ديني و تربيتي زيرا هنگامي كه از اين وسوسه ها والقائات دروغين و فسادآور پناه مي برم به كسي كه از من و اين وسوسه هاي نهاني نيرومندتر است، احساس آرامش روحي مي كنم. اين شيوه متعارف دين است.

مثالي بزنيم: همين فال بد زدن عادت زشتي است كه در بين ما رواج دارد: همين كه در راه چشم ما به بزي يا كوزه يي خالي بيفتد يا صداي جغدي بشنويم، از سفر منصرف مي شويم. اينها وسوسه هاي نهاني است كه در سينه مدام القا مي شود. اگر در برابر اين وسوسه ها به سفر نرفتيم و از اقدام خود منصرف شديم وسوسه و نگراني تشديد و قوي تر مي شود زيرا هر اندازه آدمي به اين وسوسه ها تن دهد، كاملاناتوان مي شود و وسوسه ها بر آدمي چيره مي شوند.