محمدعلی مهتدی، پژوهشگر و کارشناس مسائل خاورمیانه، در یادداشتی که به مناسبت سالروز تولد امام موسی صدر در اختیار پایگاه اینترنتی مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر قرار داده، نوشته است:

چهارده خرداد هر سال یادآور ارتحال حضرت امام خمینی، رهبر کبیر انقلاب اسلامی است، عروج ملکوتی بزرگ‌مردی که انقلاب حیرت‌انگیز ملت ایران را رهبری کرد و معادلات جهانی و منطقه‌ای را تغییر داد. همچنان که در 12 بهمن 1357 میلیون‌ها نفر از شیفتگان امام در فرودگاه مهرآباد تهران از معظم له استقبال کردند، در 14 خرداد 1368 میلیون‌ها نفر از کسانیکه از فرط اندوه سر از پا نمی‌شناختند، پیکر پاک امام را تا آرامگاه ابدی‌اش بدرقه کردند و اشک ریختند.
 
اینک پس از 25 سال از آن واقعه غم‌انگیز، ملت ایران در سالروز ارتحال رهبر کبیر به سوگ می‌نشیند و یاد مبارزات خستگی ناپذیر آن امام خدای جو را گرامی می‌دارد.
 
و اما 14 خرداد، سالروز واقعۀ دیگری نیز هست که متأسفانه سال‌هاست که به فراموشی سپرده شده است. این روز یادآور تولد رادمرد دیگری از خاندان ولایت و سلاله پاک نبوت است که به سهم خود انقلاب عظیم دیگری را رهبری کرد. امام موسی صدر در 14 خرداد سال 1307 در شهر مقدس قم پای بر گیتی نهاد. سال‌ها بعد، پس از اتمام تحصیلات در دانشگاه تهران و تحصیلات حوزوی در قم و نجف اشرف رهسپار لبنان شد تا حرکت فکری عظیمی را برای مقابله با ستم ظالمان در لبنان و در سطح منطقه رقم بزند.
 
وی حرکت عظیم محرومان در برابر ستمگران و فئودال‌های سیاسی را به خوبی رهبری کرد و از دل این حرکت، با کمک سردار شهید دکتر مصطفی چمران سازمانی برای مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی را پی‌ریزی کرد. در آن روزگار که مدعیان مقاومت بیشتر از این راه تجارت می‌کردند، فریاد بلند کرد که «اسرائیل شر مطلق است» و «هرگونه ارتباط با اسرائیل شرعاً حرام است.» و هم او بود که در تالار یونسکو در بیروت، در برابر یاسر عرفات ایستاد و گفت: «ای ابوعمار! بدان که شرف قدس جز این را نمی‌پذیردکه به دست مومنان آزاد شود.» چراکه قدس شریف به دست‌های آلوده اجازۀ آزادسازی نمی‌دهد.
 
امام موسی صدر در طول مبارزات خستگی‌ناپذیر خود، توانست جامعۀ محروم و منزوی شیعۀ لبنان را از جهل و فقر و فساد برهاند و در کنار دیگر جوامع مذهبی بدان آبرو و اعتبار ببخشد. وی در مدارس مسلمانان سنی و کلیساهای مسیحی به سخنرانی پرداخت و بر عنصر ایمان به خداوند و وحدت مذاهب و ادیان ابراهیمی تأکید ورزید و کوشید صحنۀ منحصر به فرد لبنان را به عنوان الگویی برای همزیستی و گفت‌وگوی ادیان و فرهنگ‌ها درآورد، و این تلاش در عین حال، در چهارچوب خنثا کردند توطئه‌های رژیم صهیونیستی برای ایجاد فتنه و درگیری بین مذاهب و ادیان در سطح منطقه قرار داشت.
 
در دورانی که حضرت امام راحل در نجف برای انقلاب اسلامی برنامه‌ریزی می‌کرد، امام صدر ارتباط نزدیکی با امام خمینی داشت. از دیدگاه امام راحل، آقای صدر می‌بایست نقش مهمی در انقلاب اسلامی ایفا کند. امام صدر در اواخر مرداد سال 57، زمانی که تهران و دیگر شهرهای ایران شاهد تظاهرات میلیونی مردم بود، در مقاله مهمی که در روزنامۀ معروف لوموند، چاپ پاریس منتشر کرد، ضمن پاسخ به کسانی که می‌کوشیدند انقلاب اسلامی ایران را یک انقلاب کمونیستی جلوه دهند، تأکید کرد که این یک انقلاب انسانی و در ادامه راه پیامبران برای نجات بشر است.
 
چند روز پس از آن، امام موسی صدر در لیبی توسط سرهنگ قذافی ربوده شد. حضرت امام خمینی از همان هنگام همۀ تلاش خود را برای آزادی امام صدر به کار گرفت. معظم له طی تلگرام‌هایی از حافظ اسد، رئیس جمهور وقت سوریه، و یاسر عرفات، رئیس سازمان آزادی‌بخش فلسطین، خواست که برای آزادی امام موسی صدر اقدام کنند. ایشان همچنین نماینده‌ای را برای مذاکره با قذافی در این زمینه به لیبی فرستاد. پس از پیروزی انقلاب، امام خمینی بارها تأکید کرد که «آقای صدر را من بزرگ کرده‌ام و جای ایشان در انقلاب ما خالی است.»
 
اینک که سال‌ها می‌گذرد به نظر می‌رسد که روند پیگیری سرنوشت امام موسی صدر و همراهانش همچنان در حال رکود است و به رغم سقوط رژیم معمر قذافی در لیبی، هنوز اقدامی جدی، متناسب با حجم تراژدی ناپدید شدن شخصیت عظیمی مانند امام موسی صدر صورت نگرفته است. در این مدت مقاومتی که امام موسی صدر وشهید دکتر مصطفی چمران بنیاد نهادند، توانست رژیم صهیونیستی و ارتش «شکست ناپذیر» صهیونیستی را به خاک مذلت بکشاند. اینک پس از همۀ این پیروزی‌ها ودرحالی که منطقۀ اسلامی دستخوش فتنه‌های گسترده شده، جای شخصیتی همانند امام موسی صدر در منطقه بسیار خالی است.