... وقتی به لبنان آمدم و سیدموسی به دیدارم آمد، روابط گذشته‌مان را از سر گرفتیم و دوباره صمیمی شدیم. در آن زمان از نظر سیاسی اختلافاتی با هم داشتیم، بی‌آنکه این اختلاف بر دوستی ما تاثیری بگذارد. زیرا که از ویژگی‌های ممتاز او سعه صدر و ذهن باز او بود. شاید با او اختلاف پیدا می‌کردی اما این اختلاف نظر را به دلش راه نمی‌داد. دل بزرگی داشت و طبیعی است که به عنوان یک انسان برای مخالفین و دشمنانش ناراحت می‌شد. اما از نظر ذهنی فرا‌تر از هرگونه کدورت و رنجیدگی بود. روابط ما ادامه یافت و هیچ‌گاه از یکدیگر نبریدیم، زیرا اختلاف نظر ما جنبه شخصی نداشت و از اختلاف اساسی در دیدگاه هم ناشی نبود در آن زمان اختلاف بر سر برخی القابی بود که سید موسی درباره مقامات دینی جهان به کار می‌برد که به نظر من مناسب فضای اسلامی نبود. علاوه بر این درباره اوضاع آن روز لبنان نیز اختلاف داشتیم. ... 

وقتی که امروز برخی از این ملاحظات را بررسی می‌کنیم، در می‌یابیم که این اختلافات ناشی از روشن نبودن وضعیت آن زمان بود، چنان که اگر ما هم در جایگاه سید موسی صدر بودیم، بسیاری از کارهایی را که وی در آن دوران انجام داد، انجام می‌دادیم. از جمله کارهای سید موسی صدر این بود که به شکل بارزی توانست با دانش و بینش خود بسیاری از مفاهیم اسلامی را با چارچوب معنوی و اجتماعی آن وارد عرصه مسیحیت کند. در کلیسا‌ها حاضر می‌شد و درباره ابعاد معنوی اسلام که با ابعاد معنوی مسیحیت مشترک بود، سخنرانی می‌کرد. گویی او عالمی مسیحی است که مسیحیان را موعظه می‌کند، بی‌آنکه از اسلام و تفکر اسلامی دور شود.

منبع: روزنامۀ شرق