در همان زمان از واکنش سید ابراهیم اصطهباناتی، که او نیز همشهری خطیب مذکور بود، جا خوردیم. زیرا وی شنیدن سخنرانی فخرالمحققین، را به دلیل این‌که متمایل به فرقة صوفیة ذهبیه بود، تحریم کرده بود. این امر سبب شد تا امام صدر با مراجع دیدار و گفت‌وگو کند تا حیثیت و اعتبار فخرالمحققین را بازگرداند.
منزل امام صدر، محل تجمع برادران ایرانی بود. ما در آن‌جا با یکدیگر دیدار و دربارۀ مسائل کلی گفت‌وگو می‌کردیم و به مباحثه دربارۀ مسائل علمی می‌پرداختیم و یا به خواندن شعر مشغول می‌شدیم و در هر زمینه که بحث می‌کردیم، امام صدر محور موضوعات بود.
روزی شیخ هادی فخرالمحققین، به نجف آمد. من از زمانی که در مشهد بودم ایشان را می‌شناختم و شیفتۀ مجالس ایشان بودم. ایشان را که از خطبای مشهور و اهل اصطهبانات شیراز بود به امام صدر معرفی کردم و بعد از آن‌که آیت الله محمود شاهرودی، نمازشان را در مسجد هندی تمام کردند، به سخنرانی او گوش دادیم.
در همان زمان از واکنش سید ابراهیم اصطهباناتی، که او نیز همشهری خطیب مذکور بود، جا خوردیم. زیرا وی شنیدن سخنرانی فخرالمحققین، را به دلیل این‌که متمایل به فرقة صوفیة ذهبیه بود، تحریم کرده بود. این امر سبب شد تا امام صدر با مراجع دیدار و گفت‌وگو کند تا حیثیت و اعتبار فخرالمحققین را بازگرداند.
منبع: شرف الدین، سید حسین، امام موسی صدر، گذار‌ها و خاطره‌ها، تهران، مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، ۱۳۸۸، ص ۱۲۳، ۱۲۴