... اوایل اردیبهشت سال ۵۸ بود که به نجف مشرف شده بودم. مرحوم سید محمد باقر صدر به محض ورودشان به محل سکونتم این جمله را بیان فرمودند. ایشان نمی‌توانستند فارسی را درست صحبت کنند. 


از جمله‌های شکسته عربی، تکه‌ای عربی و تکه‌ای فارسی استفاده می‌کردند. عین آن اصطلاح را برایتان نقل می‌کنم. ایشان فرمودند: ‌من شاگرد «بالمنزله» پدر شما، آیت الله محقق داماد هستم. گفتم یعنی چه استاد؟ فرمودند: ‌برای اینکه وقتی آقا موسی صدر به نجف آمدند، ایشان تحصیل کرده قم بودند و نوشته‌هایشان در قم را همراه خود آورده بودند. من احساس کردم که باید بنشینم و مباحثی را که ایشان نوشته‌اند، به واسطه بشنوم. 


این برای حوزه قم یک افتخار است که شخصیتی مثل امام موسی صدر که در آن تاریخ از قم به نجف رفته بود، همتایان خودش را تحت الشعاع علمی، فقهی و اصولی خویش قرار داده بود. این برای من آنقدر جالب بود که در یکی از کتاب‌هایم عین عبارت مرحوم سید محمد باقر صدر را نقل کردم. بعد‌ها حضرت آیت الله سید جلال الدین طاهری در اصفهان فرمودند که‌ واقعه کاملاً درست است. برای اینکه یک قطعه از نوشته‌های ایشان وقتی که مسافرت بودند و تشریف نداشتند، از من گرفتند و هنوز هم پیش ایشان مانده و نمی‌دانم کجاست. 


این برای من به عنوان طلبه فقه یک افتخار است که شخصیتی مثل امام موسی صدر، تفکر بالای فقهی‌اش آنقدر درخشان و ارزشمند بود که به محض ورود به حوزه علمیه نجف، در آن حوزه پر برکت هزار ساله، این گونه جا باز کرده و خوش درخشیده است.

منبع: کتاب اندیشه ربوده شده، ج ۱، ص۳۹۶