آیت الله علی آزاد قزوینی، از همدرسان امام موسی صدر در درس آیت الله حکیم در شهر نجف خاطره‌ای را از این جلسات درس بیان کرده است. سخنان او را که در گفت‌وگو با گروه تاریخ شفاهی مؤسسه امام موسی صدر بیان شده در ادامه می‌خوانید.

آقا موسی صدر در درس آیت الله حکیم خیلی اشکال می‌کرد

آقا موسی هم مدرس بود و هم از فضلای حوزه بود. شنیدم در درس مرحوم آقای محقق داماد اشکالاتی می‌کردند و ایشان هم گاهی قبول می‌کردند، گاهی رد می‌کردند.

بنده چند سالی بود به نجف اشرف مشرف شده بودم که امام موسی صدر هم مشرف شدند. هر دو در درس آیت‌ الله حکیم شرکت می‌کردیم.

من 25 سال با آیت‌ الله حکیم همسایه بودم، یک بار نشنیدم که صدایی از این خانه بیرون بیاید. بسیار مؤدب و با اخلاق بود. هرگز بالای منبر درس، از خودش تمجید نمی‌کرد که خب ما اهل علم هستیم و ... طوری از منبر بالا می‌رفت که قبایشان هیچ وقت بالا نرفت و ما هیچ وقت شلوار ایشان را ندیدیم. همیشه دوزانو می‌نشست. وقتی اهل علم یا بازاری‌ها به ایشان سلام می‌کردند، دستش را روی سینه می‌گذاشت و جواب می‌داد. سرکلاس هیچ وقت به کسی تشر نمی‌زد یا توهینی نمی‌کرد.

غالباً اگر کسی در درس آیت‌الله حکیم اشکالی می‌کرد که نامربوط بود، می‌گفت: آقا شما بی‌زحمت بفرمایید برید تو حرم حضرت امیر سلام الله علیه ما را دعا کنید. اما آقا موسی صدر یکی از مستشکلین درس ایشان بود، او از فضلا و مستشکلین اشکال می‌کرد. اگر عرض کردم دیگران اشکال می‌کردند، می‌گفتند برو حرم حضرت امیر اما آقا موسی صدر نه، ‌وقتی اشکال می‌کرد گوش می‌داد، یکی از امتیازات آقا موسی این بود که آیت‌الله حکیم به اشکال ایشان گوش می‌کرد بعد جواب می‌داد، اگر قبول نمی‌کرد باز هم جواب می‌داد تا قانع شود و اگر به نتیجه نمی‌رسید می‌گفت آقا ان‌شاءالله ما که از منبر پایین آمدیم با هم صحبت می‌کنیم، آقایان طلبه‌ را معطل نکنیم.

غرض اینکه ایشان وزنه‌ای بود که نمی‌گفتند به حرم بروید و دعا کنید. فقط اشکال ایشان را گوش داده و مؤدبانه جواب می‌داد.