مهاتمابده [1] از حکیمان بزرگ هند بود و هندوان پیامبرش دانند. «بده» در بستر مرگ به عزیزترین شاگردش به نام «آنند» چنین گفت:

«آنند عزیز، اندوهناک مباش و اشک مریز، چندین بار به تو گفته‌ام که به واسطۀ مرگ دوست داشتنی ها را ترک گفتن و از همه چیز دنیا جدا شدن از سرشت انسان است. هر انسان باید بمیرد و از همه چیز دنیا جدا شود. اگر من از این جهان می روم شگفتی ندارد و حرف تازه ای نیست.

سخنان مرا خوب به خاطر بسپار و تنها من برای هدایت به دنیا نیامده ام و خاتم سلسلۀ انبیا نیستم.

زمانی خواهد آمد که شخصی به پیامبری برگزیده شود. او نور خدا باشد و از حکمت کامل برخوردار خواهد بود. نیکبخت و خوش طالع بود، اسرار هستی را می داند. رهنما، مصلح بی همتای بشر و آموزگار انس و جن خواهد بود. بسیار مهربان و برای همیشه رحمت باشد و به همین نام پاک نیز معروف خواهد بود.»

آنند، درباره این پیامبر رحمت توضیح خواست. مهاتمابده چنین گفت:« او کسی است که پیامبری بدو ختم خواهد شد. او را بر سر، يک تاج پنج پهلو می باشد و مانند خورشید و ماه می درخشد و نام الماس بزرگ آن «آلیا»[2] می‌باشد. به یاد داشته باش که آن انسان های پاک در آغاز آفریده شده اند ولی هنوز به ظاهر شدنشان بسیار مانده است.

ستمگران ، دردانه های وی را بسی زیان و آزار رسانند و برای ریشه کن ساختن ایشان چیزی فروگذار نکنند و به هر عمل ضد انسانی دست زنند. خدا، نام او را و مقصد او و نسل او را تا پایان دنیا باقی خواهد گذارد. آنند! مردم بسیاری، مانند من و تو در انتظار آن جناب هستند، خوشا به حال همرهان او و آنان که با او همراهی کنند. اکنون بیش از این نمی توانم به تو یاد دهم.»

------
[۱] آنچه در اینجا از حکیمان هند یاد می‌شود نقل از رساله‌ای است که حکیم سیالکوتی به نام ایلیا به زبان اردو است و آقای سید محمد مختار شاهی سبزواری عالم ایرانی کشمیر آن را به فارسی ترجمه کرده است. «مه‌آتمانی» یعنی انسانی بزرگ
[۲] آلیا یعنی علی و مترادف است با ایلیا و ایلی
[۲]. رسالۀ ایلیا، ص ۵۲

یکم. انسان بی نظیر
دوم. از زبان دوست (سخن خدا)
سوم. از زبان دشمن
چهارم. بشارتی از جاماسب حکیم
پنجم. بشارتی از مهاتما بده، حکیم هند
ششم. بشارتی از شری کرشن جی حکیم هندی
هفتم. از لوح سلیمانی