رخ دادنِ پی در پیِ حوادث در مدتی کوتاه، میزان ارتباطی که امام صدر و امام خمینی را به یکدیگر پیوند می‌داد، به روشنی معلوم کرد و نظام شاه و دستگاه‌های اطلاعاتی دنیا و به دنبال آن نظام‌های وابستۀ عربی نیز این ارتباط را دریافتند.
رئیس‌جمهور پیشین فرانسه، ژاک شیراک، که در آن هنگام [۱۳۵۷] نخست وزیر بود، در یادداشت‌های خود نوشته است:«سال ۱۹۷۸ وقتی آیت‌الله خمینی که چند سال بود به عراق تبعید شده بود از این کشور اخراج شد، صدام حسین از طریق سفیر خود در پاریس نامه‌ای برای من فرستاد و در آن به من سفارش کرد که به خمینی اجازه ورود به فرانسه داده نشود. بیشتر دولت‌های بزرگ غربی از پذیرش او خودداری کرده بودند و تنها فرانسه باقی مانده بود که احتمال داشت امام خمینی به آنجا برود.
صدام در این نامه چنین هشدار داده بود: «بسیار مراقب باشید. بگذارید او به لیبی برود، زیرا اگر او در فرانسه چیزی بگوید بازتاب بین المللی خواهد داشت، در حالی که اگر در لیبی چیزی بگوید ارزشی نخواهد داشت، زیرا هیچ‌کس آن را نخواهد شنید.» در آن زمان من هنوز نخست وزیر نشده بودم، ولی با این حال فوراً این نامه را به رئیس‌جمهور ژیسکار دیستن دادم. او هیچ توجهی به آن نکرد و حتی کاملاً برعکس آنچه رئیس‌جمهور عراق گفته بود، عمل کرد.»نکته‌ای که باید به آن توجه داشت فاصله زمانی میان ربودن امام موسی صدر در لیبی یعنی ۳۱ اوت ۱۹۷۸ و ابلاغ پیام به امام خمینی برای ترک عراق در اواخر سپتامبر همان سال است. این فاصله تقریباً یک‌ماهه تصادفی نبود، به ویژه آنکه صدام حسین از طریق ژاک شیراک، رئیس‌جمهور پیشین، به فرانسویان توصیه کرده بود که امام خمینی را نپذیرند و او را به سوی لیبی بفرستند.
رخ دادنِ پی در پیِ حوادث در مدتی کوتاه، میزان ارتباطی که امام صدر و امام خمینی را به یکدیگر پیوند می‌داد، به روشنی معلوم کرد و نظام شاه و دستگاه‌های اطلاعاتی دنیا و به دنبال آن نظام‌های وابستۀ عربی نیز این ارتباط را دریافتند. انتخاب لیبی به عنوان تبعیدگاه امام خمینی از روی حسن نیت رئیس‌جمهور پیشین عراق، صدام حسین، نبود، زیرا او با شاه ایران هماهنگی داشت، همچنان‌که این تصمیم بدون هماهنگی با رهبر وقت لیبی، معمر قذافی، گرفته نشده بود. حداقل این بود که لیبی نزد دستگاه‌های اطلاعاتی دنیا که همگی با انسان‌های آزاده دشمن بودند، تبعیدگاه و زندانی مورد اعتماد بود، به‌ویژه آنکه خود قذافی و نظام معدوم و جنایتکار او نیز آمادۀ ایفای این نقش بودند. منبع:
مقاله خلیل حمدان به مناسبت سی و پنجمین سالگرد ربوده شدن امام موسی صدر