او در آنجا اولین ‏سخنرانی انقلابیش درباره لبنان و جنوب را (اواسط ۱۹۶۹) ایراد نمود. خانه جوانان‏ در صومعه مخلص میعادگاه اندیشمندان بزرگ لبنان بود. بیشتر متفکران به این محفل‏ دعوت شده بودند. به یاد دارم که حضور وی در میان ما، خود یک شبه جشنواره بود؛ به همراه امام هیئت‌های فراوانی از بیشتر روستاهای جنوب آمده بودند.

در اینجا بود که ‏امام، سخنرانی مشهورش را، درباره اعلام قیام علیه اوضاع نابسامان لبنان، ایراد کرد. ازآن هنگام امام حرکت خویش را، برای دفاع از جنوب، که مورد بی‏توجهی و در معرض‏تهدید بود، آغاز کرد. امام نسبت به ادامه اوضاع جاری پی‏درپی هشدار می‌‏داد. جنوب تنها دلمشغولی‏ امام بود. از بیست سال پیش امام، نسبت به آنچه امروز با آن درگیر هستیم، هشدار داده ‏بود.‌ای امام بزرگوار! ما امروز بیش از پیش به تو نیاز داریم.

در آن روز‌ها که توطئه ‏علیه میهن شدت یافت، و ملت در دریای فرقه‏ گرایی منفور که با تمام توان با آن مبارزه کرده‏ای، غرق گردیده بود، تو با تمام وجود گفتی: اگر این سرطان را درمان و ریشه کن نکنیم، ما را از پای درخواهد آورد.‌ای امام بزرگ! با حضور همیشگیت در همه حال از محرومان همه فرقه‏‌ها، اقشار و مناطق دفاع کرده‏ای.‌ای امام بزرگ! تو در اندیشه‌ات و ایمانت به خدا و جانشینی انسان‏ روی زمین، بزرگ بوده‏ای.‌ای لبنانیان! بیایید سخن و مواضع امام را به یاد آوریم. به یاد آوریم شعار وی را:

همزیستی‏ اسلامی ـ مسیحی ثروتی است که باید حفظ شود.

به یاد آوریم موضع وی را در برابر ‏رویدادهای دردناک بقاع، آنگاه که گفت:

هرکس به صومعه احمر و شلیفا تیراندازی کند، گویی به قلب و سینه‏‌ام و منبر و محرابم تیراندازی کرده است.

ای امام! تمام این‌ها را در این روزهای ناگوار به یاد می‌‏آوریم. در این روز‌ها آنچه را که همگی‏ما در برابر جهانیان به آن افتخار می‌کردیم، آینده جوانان وطن و هرآنچه در این ‏وطن است، در معرض تهدید قرار دارد.

در سالروز ناپدید شدنت، به یاد می‌‏آوریم جنوب، دلمشغولی همیشگیت را، و با صدایی بلند از جوانان وطن به گرمی دعوت می‌کنیم که برای آزادسازی جنوب‏ بپا خیزند؛ بگذار لبنان در جنوب آن یکپارچه شود، خون‌ها درهم بیامیزد تا نشانه‏های ‏تمدن نوین میهن ترسیم گردد. میهنی استوار برپایه عدالت، برابری و فرصت های‏ همسان.

ای امام! تو را به یاد می‌‏آوریم و به همراه تو این ملت بزرگ را، که به خاطر آن مبارزه‏ کرده و از صحنه کنار رفته‏ای... اینک زمان آن فرا رسیده است که این ملت قیام کن، و لبنان به حق خویش برسد، و کودکانش را اطعام کند. اگرچه امروز برای لبنان وکودکانش چیزی باقی نگذاشته‏ اند.

در سالروز یاد تو، به شاگرد خلف تو آقای نبیه ‏بری درود می‌‏فرستیم. او نمایانگر هدف‌ها، بلندپروازی‌ها و آرزوهای توست. ما در تمام برنامه‏‌ها و سمت‏گیری‌ها،‌‌ همان گونه که در گذشته با تو همراه بودیم، با او همراهیم.

ای امام! در سالروز ناپدید شدنت با تو عهد می‌‏بندیم که به انجام وظیفه‏ای که‏ خودمان را وقف آن کرده‏ایم، ادامه داده و مبلغان صلح و وحدت در این میهن ‏خواهیم ماند. ما مبلغان دگرگونی به سوی بهبود اوضاع میهن خواهیم ماند، و از مواضع‏ ملی‏ات همچنان الهام خواهیم گرفت، تا اینکه لبنان بازگردد و تو بازگردی.