جامعۀ تشیع لبنان جامعه‌ای از هم گسیخته بود که فقر و جهل و پریشانی در آن موج می‌زد. سایر جوامع مذهبی، اعم از مسیحی یا اسلامی دارای تشکیلات و نهادهای دینی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بودند، در حالی‌که جامعۀ تشیع هیچ یک از این نهادها را نداشت و لذا قادر به گفت‌وگو با دولت یا دیگر جوامع و فرقه‌های دینی و مذهبی نبود و حتی نمی‌توانست از حقوق سیاسی و اجتماعی خود در بافت سیاسی اجتماعی لبنان دفاع کند.

رهبری جامعۀ تشیع با فئودالیسم سیاسی شیعی یعنی کامل أسعد، رئیس پارلمان بود که خود بیشتر زیر سلطه مارونیت سیاسی فعالیت می‌کرد و توجهی به مسائل و مشکلات شیعیان نداشت. گفته می‌شود که زمانی عده‌ای از شیعیان جبل‌عامل نزد احمد اسعد، پدر کامل اسعد، می‌روند و درخواست می‌کنند که برایشان مدرسه بسازد تا مجبور نباشند فرزندان خود را به مدارس مسیحی بفرستند. احمد اسعد پاسخ می دهد: چه لزومی دارد که بچه‌های شما درس بخوانند، پسر من، کامل، درس می‌خواند و همین کافی است. احتیاجی نیست که بچه‌های شما هم به مدرسه بروند!