امام صدر در کلیسای لاتین مارلویس پدران کبوشیین دربارۀ «نیروهایی که سرکوب می‌کنند و نیروهایی که تفرقهافکنی می‌کنند» سخنرانی کرد. امام در این سخنرانی که نخستین سخنرانی به مناسبت آیین بزرگ روزه بود، گفت: «ادیان، منسجم و یک‌پارچه بودند، چون هدفی واحد داشتند، یعنی دعوت به خدا و خدمت به انسان که دو چهره از حقیقتی واحد‌اند. ولی وقتی ادیان در خدمت خویش درآمدند با یکدیگر اختلاف پیدا کردند به گونه‌ای که گویا هدف خود را فراموش کردند و بدین ترتیب، اختلاف میان آن‌ها بیشتر شد.» امام صدر گفت: «آزادی، فضای مناسب برای رشد توانایی‌های انسان است.» امام همچنین دربارۀ ثروت «این بت بزرگ»، صحبت کرد و خواستار پاسداری از انسان در این کشور و حمایت و نگهبانی از میهن شد و درباره جنوب گفت: «جنوب امانتی بر گردن ما و بر گردن مسئولان است و این امانت به حکم خدا و به حکم میهن باید حفظ شود.» امام با اشاره به امتیازاتی که موجب تفرقه می‌شود، خواستار محافظت از میهن، نه فقط برای خدا و انسان بلکه برای انسانیت شد تا آنچهرۀ لبنان که اسرائیل را به چالش می‌کشد، نمایان شود.»

آقای شارل حلو، رئیس جمهور سابق، دربارۀ این سخنرانی امام گفت: «در تاریخ مذهب کاتولیک، نخستین بار است که مؤمنان در کلیسایی گرد هم می‌آیند تا از زبان یک مرجع دینی غیر کاتولیک، سخنان الهی بشنوند و این مسئله نه فقط تحسین می‌شود، بلکه همه در آن خوب تأمل می‌کنند و چنین اتفاقی، طبیعی است که در لبنان، سرزمین اتحاد و برادری و یکتاپرستی، رخ دهد.»

وقتی می‌گویی امامی به کلیسا رفته است، خواننده یا شنونده درمی‌یابد که این کلیسا در لبنان است، زیرا لبنان تنها کشور دنیاست که به عرصة همزیستی زلال و خالصانة دینی میان همة ادیان، مشهور و متمایز است. کشیشان کلیسای کبوشین کار خوبی کردند که از سید موسی صدر دعوت کردند تا مراسم موعظة روزه را در محراب کلیسایشان افتتاح کند و با این کار دری بزرگ به روی گفت‌وگو میان ادیان گشودند.

 {متن کامل یادداشت روزنامه الجمهوریه درباره سخنرانی امام موسی صدر در کلیسای کبوشیین را بخوانید}

{تصاویر سخنرانی امام موسی صدر در کلیسای کبوشیین را از اینجا ببینید.}

پس از پخش خبر این سخنرانی و چاپ این خبر در روزنامه‌ها، مسیحیان مخالف این نوع برخورد و این آزاداندیشی به کلیسای کبوشین اعتراض کردند که چرا یکی از علمای اسلامی را برای سخنرانی در کلیسا دعوت کرده‌اند البته در مقابل هم، برخی روحانیان مسلمان هم به امام حمله کردند و به حضور ایشان در کلیسا و سخنرانی زیر صلیب اعتراض کردند. اما عکس‌العمل امام این بود که گفت من می‌خواستم از یک کشیش مسیحی برای سخنرانی در مسجد دعوت کنم و... البته این را بگویم که حضور یک روحانی مسلمان در کلیسا کاری بس عظیم و سخت‌تر بود. 

{گفت‌وگو با حسین حسینی درباره سخنرانی در کلیسای کبوشیین}

سید موسی با عبا و عمامه، زیر صلیب نشست، به مسیحیان روبه­رویش نگاه کرد. حرف­‌هایش را با دعای «افتتاح» شروع کرد و صدایش در کلیسا پیچید:

 «خدایا، تو را سپاس مى‏گوییم. پروردگارا، اى خداى ابراهیم و اسماعیل، خداى موسى و عیسى و محمد، خداى مستضعفان و همۀ آفریدگان!  سپاس خدایى راست که ترسیدگان را امان دهد، شایستگان را نجات دهد، مستضعفان را برترى دهد، مستکبران را فرونشانَد، شاهانى را نابود سازد، و دیگرانى را بر جایگاه آنان نشانَد. و سپاس خدایى را که درهم کوبندۀ جبّاران، نابودکنندۀ ستمگران، دریابندۀ گریزندگان، انتقام‏گیرنده از سرکشان و فریادرس دادخواهان است.»

{متن کامل یادداشت مهدیه پالیزبان را در ادامه بخوانید}