در تاریخ ۱۹۷۸/۴/۹، امام صدر به همراه شیخ محمدیعقوب عازم شهر صیدا شد و با مفتی این شهر، شیخ محمد انیس حمّود، دیدار کرد. قاضی شیخ احمد الزین نیز در آن دیدار حضور داشت. در ادامه، امام صدر با نزیه البرزی، نمایندۀ صیدا در پارلمان، و نیز با خاندان الزعتری دیدار کرد. سپس، با حضور در غازیه، از حسینیۀ این روستا نیز بازدید کرد. پس از آن، امام به اتفاق هیئت همراه به اردوگاه آوارگان جنوب موسوم به طویلیه در نزدیکی غازیه رفت و در حالی که در کنار آنان بر روی زمین نشسته بود، خطاب به آنان گفت: 

سخنانی می‌شنویم که از همت بلند نشئت گرفته است. وقتی کسی می‌گوید که فرزندان جوانم در جنوب هستند و زنان و کودکان را با خود آورده‌ام، این سخن اوج شهامت و شرافت انسان را نشان می‌دهد... ایستادگی و صلابت انسان است که سرزمین را پاس می‌دارد. باید در قالب کاروان‌های سازمان‌یافته به جنوب بازگردیم. ما نیز در کنار شما خواهیم بود. باید به‌طور مستمر از طریق سازمان ملل و صلیب سرخ اوضاع خود را اعلام کنیم تا اخبار ما به گوش همگان برسد. تنها یک راه پیش روی ماست که هرچند هم دشوار باشد، آن را خواهیم پیمود. تاریخ لبنانِ ما از تهدیدات و قهرمانی‌ها آکنده است... سازمان ملل تدابیر لازم برای تأمین امنیت جنوب را اتخاذ خواهد کرد. 

در ادامه، امام در بازدید از اردوگاه صیدون خطاب به ساکنان اردوگاه تصریح کرد: 

با شما سخن می‌گویم و خود نیز یکی از شما هستم. جراحت و رنجِ شما جراحتِ ماست و مصیبتِ شما مصیبتِ ماست. اگر میهن ما یکپارچه و منسجم می‌ماند و وحدت خود را حفظ می‌کرد، آنچه امروز شاهد هستیم، رخ نمی‌داد. خدشه‌دار شدن وحدت موجب بروز این وضع شد. وحدت ملی دژ محکمی برای پاسداری از سرزمین‌هاست. باید بازگردیم تا ثابت کنیم که زمین از آنِ ماست و ما استحقاق آن را داریم و می‌توانیم آن را پاس بداریم. [۱] 

در تاریخ ۱۹۷۸/۴/۱۱، درگیری‌هایی میان دو منطقۀ شیاح و عین‌الرمانه آغاز شد. امام صدر وارد عمل شد و با مسئولان ذی‌ربط و برخی از بزرگان شیعه در منطقۀ شیاح تماس گرفت و درگیری‌ها با دخالت جریان‌های سیاسیِ مختلف متوقف شد. امام صدر نیز در پیامی وقوع این درگیری‌ها را آخرین گام از اجرای توطئه‌ای دانست که وطن را در می‌نوردد و جز دشمن کسی از آن سود نمی‌برد. از این رو، لازم است هرچه زود‌تر درگیری‌ها پایان یابد. [۲] 

فردای آن روز، ۱۹۷۸/۴/۱۲، امام صدر به اتفاق حسین الحسینی، نمایندۀ پارلمان، با حضور در منزل صائب سلام، رئیس پارلمان، با وی دیدار و گفت‌وگو کرد. پس از آن دیدار، موضوعات مورد بحث را «حمایت از حضور دولت و مشکلات جنوب و آیندۀ این منطقه و مراحل عقب‌نشینی اسرائیل» عنوان کرد و گفت: 

 «به عقیدۀ من مهم‌ترین نکتۀ مورد بحث در این دیدار، تلاش برای پاسداری از حرمت میهن و انسجام و وحدت و همکاریِ نیروهای خیرخواه و تبادل نظر آنان بود، به‌ویژه پس از آنکه گردهمایی ملیِ نمایندگان را همگان به نحوی تفسیر و تحلیل کردند که از حقیقت به دور بود.» [۳] 

------

 [۱]. النهار، ۱۹۷۸/۴/۱۰. 

 [۲]. النهار، ۱۹۷۸/۴/۱۲. 

 [۳]. النهار، ۱۹۷۸/۴/۱۳.