در واپسین روز از ماه اوت ۱۹۷۸، واقعه‌ای رخ داد که در هیچ تصوری نمی‌گنجید. هیچ‌کس گمان نمی‌کرد که رهبر نهضت محرومان لبنان در اوج دوران تلاش و ثمربخشی و فداکاری ربوده شود. هیچ‌کس نمی‌توانست تصور کند که کسی به خود اجازه دهد با شیوه‌ای نیرنگ‌آمیز و آکنده از فریب و خیانت به امام وطن تعرض روا دارد و به آزار پیشوای مقاومت دست یازد. 

اما چنین شد و امام صدر در لیبی و به دست حاکم طغیانگر و جبار این کشور (قذافی) ربوده شد؛ همو که با این اقدام مذبوحانه رسم میهمان‌نوازی عربی را به کلی خدشه‌دار و ماهیت حقیقی خود را آشکار کرد. این اقدام او پیوندی نزدیک با اندیشه‌ها و طرح‌های صهیونیستی دارد. 

آحاد لبنانیان، به‌ویژه یاران امام صدر، از این اقدام بهت‌زده شدند. ربودن امام وطن و رهبر مقاومت، آن هم در هنگامی که بیش از هر زمان دیگر به وجود او نیاز مبرم داشتند، باورکردنی نبود؛ او که آثارِ رنج و محنتِ برجامانده از جنگِ داخلیِ لبنان و پیامدهای تجاوزات اسرائیل را از پیکر دردمند آنان می‌زدود.