امام موسی صدر مقاله‌ای دربارۀ انقلاب اسلامی ایران نوشت که در روز ۱۹۷۸/۸/۲۳ مطابق با ۱ شهریور ۱۳۵۷، تحت عنوان «ندای پیامبران» در روزنامۀ لوموند پاریس به چاپ رسید.
در تاریخ ۱۹۷۸/۸/۲۲، امام صدر در کاخ بعبدا با رئیس‌جمهور الیاس سرکیس، دیدار و دربارۀ اوضاع کشور و جنوب گفت‌وگو کرد. امام پس از آن دیدار گفت:
این دیدار در اوضاعی برگزار شد که مناخیم بگین، نخست‌وزیر اسرائیل، مدعی شده است که کشورش در جنوب لبنان، از مسیحیان و شیعیان حمایت می‌کند. ما هیچ حمایتی را از سوی آنان نمی‌پذیریم. آنچه می‌تواند ما را در لبنان حمایت کند، تثبیت حاکمیت دولت لبنان است، دولتی که باید توانمند و باثَبات و کارآمد باشد و بتواند امور کشور را به‌خوبی اداره کند.
جناب رئیس‌جمهور از این موضوع آگاه بودند و من نیز بار دیگر تأکید کردم که این مذهب (شیعیان) و دیگر مذاهب لبنان، جز از جانب دولتِ قانونیِ لبنان حمایت نخواهد شد و نیازی به حمایت دیگران ندارد، به‌ویژه حمایت دشمن که در واقع نوعی ذلت و خواری است. [۱]
ندای پیامبران
امام موسی صدر، طی آخرین سفر خود به فرانسه، مقاله‌ای دربارۀ انقلاب اسلامی ایران نوشت که در روز ۱۹۷۸/۸/۲۳ مطابق با ۱ شهریور ۱۳۵۷، تحت عنوان «ندای پیامبران» در روزنامۀ لوموند پاریس به چاپ رسید. جایگاه والای انقلاب اسلامی ایران در تمدن بشری و تشابه آن با حرکت پیامبران و وابسته نبودن آن به شرق و غرب و تکیۀ آن بر مشارکت گستردۀ مردم و نیز نقش رهبری امام راحل از نکات بارزی است که در این مقاله بر آن‌ها تأکید شده است. متن کامل این مقاله در ادامه می‌آید:
نهضت مردمی ایران با تمامی حرکت‌های مشابه خود در جهان تفاوت دارد، زیرا چشم‌اندازی جدید فراوری تمدن بشری قرار داده است. بنابراین، شایسته است که همۀ علاقمندانِ قلمرو‌ها و مسائل مربوط به انسان و تمدن تحولات آن را با دقت دنبال کنند.
نهضت مردم ایران به‌رغم گستردگی‌ای که دارد و به‌رغم اتهاماتی که رژیم بر آن وارد می‌کند، گرایش‌ها و ریشه‌ها و اهداف و اخلاقیات اصیل و والایی دارد.
نیروهای راست از صحنۀ نهضت غایب هستند، هرچند که نفت و بسیاری از موضوعات مهم دیگر در آن موضوعیت دارد. نیروهای چپ بین‌المللی نیز از صحنۀ نهضت غایب هستند، هرچند که ایران و اتحاد شوروی بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر مرز مشترک دارند. حزب کمونیست ایران حضور چندانی در نهضت ندارد، هرچند که از احزاب قدیمی این منطقه به شمار می‌رود. بنابراین، هیچ‌یک از نیروهای چپ و راست به این اعتبار که نمایندۀ یکی از دو قطب جهان هستند، کمترین تأثیری بر این نهضت ندارند. ملت ایران این مسائل را به‌خوبی می‌داند. او می‌داند این رژیم که نهضت را به واپس‌گرایی متهم می‌کند، خود با سرکوب آزادی و اتخاذ روش‌های بدوی حکمرانی همۀ سازمان‌های ارتجاعی را روسفید کرده است. ملت ایران می‌داند که این رژیم برای جلب رضایت قدرت‌های بزرگ در قربانی کردن منافع مردم و پیشکشی ثروت‌های آنان هرگز تردیدی به خود راه نداده است. ملت ایران وقتی چنین رفتاری را با اصالت انقلابیون قیاس می‌کند، بر ایثار و فداکاری در راه آرمان آنان راسخ‌تر می‌شود. این ملت به‌رغم اینکه سلاحی در دست ندارد، با خون خود، قهرمانانه مبارزه می‌کند و قدرتی شکست‌ناپذیر ایجاد می‌کند.
انقلابیون ایران به هیچ طبقۀ خاص اجتماعی منحصر نیستند، بلکه از همۀ ایران برخاسته‌اند: دانشجویان و کارگران و تحصیل‌کردگان و روحانیون و... همه و همه در این انقلاب حضور دارند. ملت ایران با همۀ نسل‌های مختلف خود در این نهضت شرکت جسته است؛ بازار و مدارس و مساجد و شهر‌ها و حتی کوچک‌ترین روستا‌ها در این نهضت مشارکت دارند.
همین حقایق است که رژیم را بر آن داشته تا چپ و راست، شرق و غرب، سازمان‌های عربی و حتی فلسطینی‌ها را متهم کند و، به این ترتیب، به گستردگی و عمق مردمی این نهضت اذعان کند.
حرکت مخالفان رژیم شاه امروز سیستم اطلاع‌رسانی خاص خود را یافته است. گفته‌ها و سخنان رهبران آنان از طریق کسانی به ما می‌رسد که مخاطب این سخنان هستند. این سخنان در قلب‌های همۀ ملت ایران جای گرفته است.
حق آن است که بگویم خاستگاه این حرکت ایمان و آرمان آن همان اهداف بیکران انسانی و اخلاقی و انقلابی است. موجی که امروز ایران را درمی‌نوردد، بیش از هر چیز، ندای پیامبران را در اذهان انسان‌ها تداعی می‌کند.
اهداف انقلاب در مصاحبۀ مورخ ششم می۱۹۸۷، رهبر آن، امام خمینی، با روزنامۀ لوموند به روشنی تصریح شده است. او با تأکید بر اصالت این حرکت به ابعاد ملی و فرهنگی و رهایی‌بخش آن اشاره می‌کند.
حوادث جاری ایران و رخدادهای فاجعه‌آمیز آن چند نکتۀ اساسی را فراروی جهان امروز قرار داده است:
۱. کسانی که به مسائل انسانی و تمدن بشری اهمیت می‌دهند، شایسته است که این آزمون انسانی را که اکنون در ایران جریان دارد، به دقت بررسی و در برابر تلاش‌های مخالف و مغرضانه از آن حمایت کنند.
۲. رژیم شاه پس از ۳۷ سال حکومت به‌رغم برخورداری از بیشترین امکانات، در همۀ امور، حتی در این حد که خود را از خشم ملت در امان نگه دارد، ناکام مانده است. این همه در حالی است که بزرگ‌ترین انبار تسلیحاتی جهان سوم در اختیار همین رژیم قرار دارد.
۳. ارزش‌های اخلاقیِ انسان متمدن، امروز در ایران تهدید می‌شود تا زمانی که رژیم ایران تحت عناوین پیشرفت و دموکراسی به اعمال سرکوبگرانه خونونریزی و سلب آزادی ادامه می‌دهد، هرقدر هم که در جهان از آن حمایت شود، نمی‌توان از این ارزش پاسداری کرد.
۴. رژیمی که امروز با امواج نارضایتی مردم و خیل ناآرامی‌های داخلی روبه‌روست، دیروز از تضمین امنیت خلیج فارس و اقیانوس هند و حتی سومالی سخن می‌گفت. این امر بیانگر آن است که هیچ‌چیز بیش از حرکت‌های مردمی این چنین آن را پریشان و آزرده نمی‌کند. از جملۀ این حرکت‌ها جنبش محرومان لبنان است که خبرهای آن در میان مردم ایران انعکاس فراوان یافته است.
۵. قتل عام‌هایی که هم اکنون در ایران رخ می‌دهد و رژیم تلاش می‌کند بر آن‌ها سرپوش گذارد، هشداری به انسان معاصر، به وجدان و به احساس مسئولیت اوست. شایسته است که انسان‌ها تصویر واقعی این کشتار‌ها و سرکوبگری‌ها را به جهانیان عرضه کنند و ضمن چنین خدمتی، بیزاری خود را از این اعمال نمایان سازند.
------
[۱]. النهار، ۱۹۷۸/۸/۲۳.