امام موسی صدر در مراسم عاشورای حسین (‌ع) در روستای یاطر به تاریخ ۲ فوریۀ ۱۹۷۴، و پس از آن، در تجمع بعلبک به تاریخ ۱۹۷۴/۰۳/۱۷، نیاز به جنبش مقاومت را اعلام کرده بود. امام در آن مراسم‌ها تصریح کرد که «مسئولانِ دولتِ لبنان به شکایات و گلایه‌ها توجه نکردند و جنوب و ساکنان آن را در برابر تجاوزات اسرائیل تنها گذاشتند... این خیانت است... ما جوانان مؤمن به خدا و میهن را به تمرین و آموزش نظامی فراخواندیم و می‌خواستیم خبر تشکیل مقاومت لبنان علنی نشود و فقط گام‌های عملی آن اعلام شود.» امام، در ادامه، به رویارویی و نبرد أفواج مقاومت لبنان با دشمن صهیونیستی در مناطق طیّبه و کفرکلا اشاره کرد. [۱] 

بدین‌ترتیب، پس از فراخوان امام، برخی از جوانان به آموزش نظامی و عضویت در أفواج مقاومت لبنان (أمل) روی آوردند. آموزش‌های نظامی آنان در بهار سال ۱۹۷۴، و زیر نظر مقاومت فلسطین آغاز شد، تا همان‌گونه که امام صدر اراده کرده بود، فداییان و پاسداران سرزمین و مرزهای جنوب لبنان شوند. 

از ابتدای جنگ‌های داخلی لبنان، اعضای جنبش أمل در هیچ‌یک از نبردهای داخلی شرکت نداشتند، اما در برابر هجوم اسرائیل به روستاهای طیبه و کفرکلا از توابع مرجعیون ـ که پیش از اعلام رسمی تشکیل أمل و پس از انفجار عین‌البنیه در ۱۹۷۵/۰۷/۵، و بیانیۀ امام صدر در تاریخ ۱۹۷۵/۰۷/۶ بود ـ ایستادگی کردند. [۲] 

------

[۱]. اللواء، ۱۹۷۵/۹/۱۱.
[۲]. اللواء، ۱۹۷۴/۰۷/۷.