در حالی که مهلت دوماهۀ تمدیدشده‌ای که پس از انقضای مهلت چهارده ماهه به وزیران داده شده بود تا در صورت تحقق نیافتن خواسته‌های شیعیان استعفا دهند، رو به پایان بود و نشانه‌ای از تحقق خواسته‌ها نیز مشاهده نمی‌شد.
روزنامه النهار در تاريخ ۱۰/۲/۱۹۷۴ خبرى را منتشر کرد مبنى بر‌اينکه جلسه‌اى با حضور امام صدر و سه وزير شيعه کابينه، يعنى صبرى حماده و کاظم الخليل و على الخليل برگزار خواهد شد.
روزنامۀ النهار در تاریخ ۱۹۷۴/۲/۱۰ خبری را منتشر کرد مبنی بر اینکه جلسه‌ای با حضور امام صدر و سه وزیر شیعۀ کابینه، یعنی صبری حماده و کاظم الخلیل و علی الخلیل برگزار خواهد شد. این در حالی بود که مهلت دوماهۀ تمدیدشده‌ای که پس از انقضای مهلت چهارده ماهه به وزیران مذکور داده شده بود تا در صورت تحقق نیافتن خواسته‌های شیعیان استعفا دهند، رو به پایان بود و نشانه‌ای از تحقق خواسته‌ها نیز مشاهده نمی‌شد. از طرفی، به نظر نزدیکان امام بعید بود که ایشان بر استعفای وزیران اصرار ورزد، زیرا وزرا بر این عقیده بودند که باید در فضایی آرام با دولت مذاکره شود و از حرکت به سوی بحران جلوگیری شود. وزیران نگران بودند که اقداماتی از این دست، منجر به مواضع انعطاف‌ناپذیر رئیس‌جمهور شود. از این رو، هدف امام از برگزاری آن جلسه، پرسش از وزیران مذکور در خصوص نتایج اقداماتی بود که در راه تحقق خواسته‌های شیعیان صورت داده بودند. [۱]
در ادامه، با پایان یافتن تمامی مهلت‌ها و بی‌نتیجه ماندن همۀ تلاش‌ها برای از سرگیری گفت‌وگو، امام صدر فهرست خواسته‌های مدنظر شیعیان را برای تصویب و اعلام به مجلس اعلای شیعیان ارائه کرد تا در صورت ادامۀ بی‌توجهی مسئولان دولت به آن‌ها راهکارهای مناسب به اجرا درآید. در فهرست مذکور، که پس از تصویب در روزنامه‌های لبنان منتشر شد، آمده بود:
«مجلس اعلای شیعیان بدین‌وسیله اعلام می‌کند که هیچ راهی جز رفع بی‌عدالتی در عرصۀ اشتغال و توزیع فرصت‌های شغلی را نمی‌پذیرد و فرقه‌ای بودن توزیع فرصت‌های شغلی را قبول ندارد... و دفاع از مرزهای کشور و امنیت شهروندان در سراسر کشور را نخستین وظیفۀ مسئولان می‌داند.»
در ادامه، مجلس با تأکید بر حقوق افراد فاقد شناسنامه تصریح کرد: «هزاران تن از شهروندان در مناطق بعلبک و هرمل و در شمال کشور و دیگر مناطق فاقد شناسنامۀ لبنانی هستند. در نتیجه، از تمامی حقوق شهروندی محروم مانده‌اند، در حالی که در لبنانی بودن و دلبستگی آنان به میهن تردیدی وجود ندارد.»
مجلس، همچنین، بر ضرورت اجرای طرح‌های توسعه‌ای در مناطق محروم و توسعه‌نیافته تأکید کرد. این طرح‌ها عبارت بود از طرح آبیاری مناطق جنوبی از آب رودخانۀ لیطانی و توقف پمپاژ آب لیطانی به شهر بیروت؛ اجرای طرح تدوین‌شده و آماده برای احداث دریاچه‌های مصنوعی به‌منظور آبیاری زمین‌های واقع در شهرستان‌های صور و بنت‌جبیل؛ اجرای طرح آبیاری القاع ــ هرمل (سدّعاصی) و پیش‌بینی اعتبارات لازم برای احداث سدّ مخزنی در دریاچۀ قدیمی یمّونه؛ اجرای طرح احداث سدّ در مناطق نحله و وادی سباط و جنتا و یحفوفا و شمسطار؛ اجرای طرح آبرسانی به دشت بعلبک از آب‌های منطقۀ رأس‌العین و دیگر طرح‌های آبرسانی.
دیگر خواسته‌های مطرح‌شده در فهرست مجلس اعلا عبارت بود از: اولویت دادن به احداث مدارس دولتی و فنی‌وحرفه‌ای و خانۀ معلم در جنوب و بقاع و عکّار؛ احداث بیمارستان و مرکز بهداشت و شبکۀ فاضلاب در مناطق محروم؛ اجرای طرح‌های راه‌سازی؛ رسیدگی به وضعیت کشاورزان تنباکوکار؛ افزایش اعتبارات طرح سبز (المشروع الاخضر)؛ توجه ویژه به منابع زراعی و حیوانی؛ پیش‌بینی اعتبارات لازم برای توقف و جلوگیری از کاوش و حفاری غیرمجاز آثار باستانی در شهر بعلبک و صور؛ احداث هتل گردشگری در بعلبک؛ بررسی و کاوش دقیق برای یافتن معادن و منابع زیرزمینی و، به‌ویژه، نفت در مناطق مختلف لبنان؛ اصلاح قانون توزیع اموال شهرداری‌ها؛ بخشودگی ساخت و سازهای غیرمجاز ــــ به‌گونه‌ای که ساکنان حومه‌های بیروت و دیگر مناطق از اشتراک آب و برق بهره‌مند شوند ـ و رسـیـدگی به وضعیت حومه‌های بیروت. [۲]
------
[۱]. النهار، ۱۹۷۴/۲/۱۰.
[۲]. آرشیو مجلس اعلای شیعیان، ۱۹۷۴/۲/۸