در پی بروز تحولاتی در وقایع داخلی لبنان و بحرانی شدن اوضاع میان ارتش لبنان و مقاومت فلسطین، امام در سفر به دمشق، پایتخت سوریه، با حافظ اسد، رئیس‌جمهور این کشور، دیدار و گفت‌وگو کرد و پس از بازگشت از آن سفر دربارۀ علت سفر به سوریه چنین گفت: 

ارتش لبنان به سبب مشکلات موجود در بیروت و دیگر مناطق، برخی از گردان‌های خود را از جنوب خارج کرده و اسرائیل با سوء‌استفاده از این وضع و با کمک روزنامه‌های جهانی و دست‌نشانده، این پندار را به وجود آورده که جنوب از نیروهای رسمی لبنانی خالی شده است. 

بدین‌ترتیب، اسرائیل به این بهانه درصدد اشغال جنوب برآمده و من در سوریه شاهد بودم که مسئولان این کشور از جمله شخص رئیس‌جمهور، حافظ اسد، دربارۀ اجرای این طرح بسیار نگران هستند. آنان نه تنها خود را می‌انجی حل بحران میان لبنان و فلسطین می‌دانند، بلکه تأکید می‌کنند که منافع ملی و توان دفاعی آنان نیز تا حد بسیاری با اوضاع بحرانی لبنان ارتباط دارد. 

امام در پایان خطاب به لبنانیان و فلسطینیان از همۀ آنان خواست «بار دیگر وقایع را بررسی کنند و به علل و زمینه‌ها و پیامدهای آن توجه کنند و اجازه ندهند این بحران در صورت آرامش ظاهری بدون راه‌حل نهایی باقی بماند؛ راه‌حلی که منافع لبنان را در بر داشته باشد و باعث شود که ذره‌ای از خاک و توانمندی‌ها و روابط کشور از دست نرود و، در عین حال، بهترین و کارآمد‌ترین ابزار‌ها را برای رهایی فلسطین مهیا سازد.» [۱] 




 [۱]. الحیاة، ۱۹۷۳/۰۵/۱۸.