روابط میان دولت لبنان و مقاومت فلسطین رو به وخامت نهاد؛ به‌ویژه آنکه حملات و تجاوزات اسرائیل به لبنان به‌طور مستمر افزایش می‌یافت. 

در ۲۱ فوریۀ ۱۹۷۳، تفنگداران اسرائیلی از راه دریا به دو اردوگاه پناهندگان به نام‌های بداوری و البارد در نزدیکی طرابلس یورش بردند. در آن حمله شمار بسیاری قربانی شدند. فلسطینیان معتقد بودند که ارتش لبنان برای کمک به پناهندگان هیچ اقدامی نکرده است. [۱] 

در آوریل‌‌ همان سال، در تجاوزی دیگر کماندوهای اسرائیل در مناطق وِردَن و اوزاعی و صبرا و دوره در قلب بیروت عملیاتی انجام دادند که در اثر آن سه تن از رهبران مبارزان فلسطینی به نام‌های محمد یوسف نجار (ابویوسف)، رئیس کمیتۀ سیاسی امور فلسطینیان در لبنان، و کمال ناصر، سخنگوی جنبش مقاومت فلسطین، و کمال عدوان، یکی از مسئولان ارشد جنبش فتح، به همراه یک تن از گروه ۱۶ نیروهای امنیتی لبنان و دو غیرنظامی لبنان به شهادت رسیدند. پانزده تن از اعضای جبهۀ دموکراتیک خلق (الجبهة الشعبیة الدیمقراطیة) نیز کشته و مجروح شدند. [۲] نخست‌وزیر، صائب سلام، در‌‌ همان روز استعفا کرد و فرماندهِ ارتش لبنان، سرلشگر اسکندر غانم، نیز هدف حملۀ انتقادآمیز قرار گرفت. [۳] 

یک هفته بعد، در ۱۸ آوریل ۱۹۷۳، دکتر امین الحافظ مأمور تشکیل کابینه شد، اما به سبب مخالفت‌های مردم، به‌ویژه مسلمانان، در ۱۴ ژوئن از سمت خود استعفا کرد. [۴] وقایع داخلی و درگیری میان ارتش لبنان و مبارزان فلسطینی همچنان ادامه داشت و در‌‌نهایت به امضای پیمان ملکارت منجر شد. 


پیمان ملکارت

در این پیمان، که متمم پیمان قاهره به شمار می‌آید، مناطق حضور و آموزش مبارزان فلسطینی در مرزهای لبنان تعیین شد و آنان متعهد شدند که عملیات نظامی خود در داخل سرزمین‌های اشغالی را از خاک لبنان آغاز نکنند و از لحاظ تبلیغاتی و رسانه‌ای برای لبنان بحران پدید نیاورند. همچنین، بر اساس مفاد این پیمان به نیروهای پلیس امنیت داخلی لبنان و مبارزان فلسطینی اجازه داده شد در مقابله با جرائمی که امنیت و قانون را به خطر می‌اندازد، امکان ورود به اردوگاه‌های فلسطینیِ داخل خاک لبنان را داشته باشند. 

برای رسیدن به توافق مذکور چندین جلسه بحث و مذاکره در روزهای ۱۵ الی ۱۷/۵/۱۹۷۳ در هتل ملکارت بیروت برگزار شد. سرهنگ ابوزعیم و ابوعدنان و صلاح صلاح از مقاومت فلسطین و سرتیپ احمد الحاج و سرتیپ نزیه راشد و سرهنگ سلیم مغبغب از جانب دولت لبنان در آن جلسات حضور داشتند. [۵] 



------
 [۱]. الریس، ریاض نجیب و نحاس، دینا حبیب: المسار الصعب، دارالنهار، بیروتف ۱۹۷۶، ص۱۷۴. 

 [۲]. الریس، ریاض نجیب و نحاس، ه‌مان، ص۱۷۴؛ موسوعة لبنان من الإستقلال الی الحرب، ج۱۱، ص۱۱۱؛ خلف، سمیر، ه‌مان، ص۲۷۴. 

 [۳]. الریس، ریاض نجیب، ه‌مان، ص۱۷۵. 

 [۴]. عید، عاطف، ه‌مان، ج۱۱؛ خلف، سمیر، ه‌مان، ص۲۷۴. 

 [۵]. عید، عاطف، ه‌مان، ج۱۱، ص۱۱۳.