امام صدر از عموم شیعیان خواست که با ارسال نامه و تلگراف خواستۀ خود را به گوش رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر و رئیس پارلمان لبنان برسانند و از آنان بخواهند تا با تصویب قانونی امکان سامان یافتن وضعیت شیعیان را نیز فراهم آورد.
اعلام درخواست تشکیل مجلس اعلای شیعیان
ابراز محبت عموم مردم لبنان، به‌ویژه شیعیان، به امام و همدلی با او در برابر اتهامات و شایعه‌سازی‌ها، ایشان را بر آن داشت تا طرح سیاسی خود را اشکار کند، طرحی که یکی از ارکان مهم آن ساماندهی اوضاع شیعیان لبنان بود. طرح امام عبارت بود از تشکیل مجلسی برای شیعیان که همچون مجالس دیگر مذاهب از حقوق شیعیان پاسداری کند. امام ابتدا درصدد تشکیل مجلسی متحد و یکپارچه برای همۀ مسلمانان لبنان بود و هنگامی که طرح اولیۀ ایشان با مخالفت روبه‌رو شد، تأسیس مجلسِ ویژۀ شیعیان را در دستور کار خود قرار داد.
امام صدر در تاریخ 1966/8/15 کنفرانسی مطبوعاتی برپا کرد و در آن، ضمن تشکر از مواضع روزنامه‌نگاران در قبال شایعات منتشرشده بر ضد خود، خشنودی خود را از موضع ملت و دولت در محکوم کردن آن اقدامات ابراز کرد. از طرفی، آن کنفرانس مطبوعاتی فرصت مناسبی بود تا امام برنامۀ خود را برای رفع محرومیت شیعیان آغاز کند. امام ابتدا دربارۀ ظلم و نابرابری‌هایی سخن گفت که از دیرباز در حق شیعیان روا داشته می‌شد و، سپس، خواستار تشکیل نهادی رسمی برای شیعیان شد که علاوه بر رسیدگی به امور جاری و موقوفات و مؤسسات شیعیان، ساماندهی و ایجاد ساختار اداری شیعیان را نیز عهده‌دار شود.
امام صدر از عموم شیعیان خواست که با ارسال نامه و تلگراف خواستۀ خود را به گوش رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر و رئیس پارلمان لبنان برسانند و از آنان بخواهند تا با تصویب قانونی همانند مادۀ قانونِ شمارۀ 18، قانون ساماندهی اوضاع اهل سنت، و نیز قانون ساماندهی وضعیت دروزیان لبنان، امکان سامان یافتن وضعیت شیعیان را نیز فراهم آورد.[1]
پس از این همایش، بسیاری از شهرداری‌ها و شخصیت‌های مختلف حمایت خود را از خواسته‌های امام اعلام کردند. همچنین، جمعیت‌ها و گروه‌های مناطق مختلف لبنان نیز اقدام مسئولان را برای ساماندهی وضعیت شیعیان خواستار شدند. [2]
------
[1]. روزنامه‌های لبنان، 1966/8/16؛ آرشیو مجلس اعلای شیعیان.
[2]. الحیاة، 1966/8/18.