سوگواری امام حسین، افراد خوار و ذلیل پرورش نمی‌دهد، گریه کننده پرورش نمی‌دهد. عزای امام حسین، انسان‌هایی حسینی پرورش می‌دهد، انسان‌هایی که همانند امام حسین سکوت کردن در برابر ستمگر را رد می‌کنند. زنانی پرورش می‌دهد همچون زینب که پیکر برادرش را بلند می‌کند و می‌گوید: «خدایا این قربانی را از ما بپذیر» آیا این گریه است؟ آیا این بسنده کردن به گریه است؟ این مجالس سوگواری و این مکان همچون مدرسه‌ای که به ما علم می‌آموزد، ما را پرورش می‌دهد و ایمانمان را تقویت می‌کند.

منبع: «امام حسین (ع) پیشوای اصلاحگری»، سفر شهادت، ص۱۱۰

متن کامل سخنرانی «امام حسین (ع) پیشوای اصلاحگری»
معرفی کتاب سفر شهادت