دکتر پوران شریعت رضوی امام موسی صدر را شخصیتی متفاوت با سایر روحانیان دانست و گفت: آنچه من از رفتار ایشان، چه در محیط‌های اجتماعی و چه در محیط خانواده، دیدم، شباهتی با سایر روحانیان نداشت.
به گزارش روابط عمومی مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، پوران شریعت رضوی، با اشاره به چگونگی تدفین دکتر علی شریعتی در زینبیۀ دمشق گفت: پس از آنکه دوستان علی شریعتی و اعضای اتحادیۀ انجمن‌های اسلامی دانشجویان ایرانی مقیم اروپا تصمیم گرفتند جنازه را به سوریه منتقل کنند، با آقای صدر تماس گرفتند و موضوع را با او در میان گذاشتند. ایشان بلافاصله موافقت خود را اعلام و مقدمات این کار را مهیا کردند و هماهنگی‌های لازم را از طریق مقامات دولتی سوریه ترتیب دادند. وقتی ما وارد سوریه شدیم، آقای صدر همه کار‌ها را هماهنگ کرده بودند و خودشان به همراه عدۀ زیادی از مسئولان سوری برای استقبال به فرودگاه آمده بودند.
همسر زنده یاد دکتر علی شریعتی افزود: پس از طواف جنازه در حرم حضرت زینب و اقامۀ نماز توسط امام موسی صدر پیکر دکتر شریعتی به صورت امانت در محل فعلی که اتاقی در گوشۀ گورستان مجاور حرم بود، دفن شد. این مکان با نظر آقای صدر انتخاب شد و دستور داده بودند که خیلی زود برای دفن آماده شود. در صحبت‌هایی هم که بعداً داشتند، نظرشان این بود که در طبقۀ فوقانی همین مکان کتابخانۀ کوچکی ساخته شود و آثار علی شریعتی جهت استفاده و آشنایی مراجعان که با زبان و ملیت‌های مختلف هم هستند، عرضه شود. ولی متأسفانه با ربوده شدن ایشان این کار امکان تحقق پیدا نکرد.
دکتر شریعت رضوی که با گروه تاریخ شفاهی مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر سخن می‌گفت خاطر نشان کرد: در گفت‌وگوهای مختلفی که با آقای صدر می‌شد کاملاً مشخص بود که آثار دکتر شریعتی را خوانده‌اند و با فعالیت‌های او آشنا هستند. حتی شخصاً از طریق دوستان و نزدیکانی که داشتند. برای ترجمۀ تعدادی از کتاب‌های دکتر شریعتی به زبان عربی در لبنان اقدام کردند.
وی در پاسخ به سؤالی دربارۀ اطلاع امام از تبعات سیاسی و فرهنگی تدفین و بزرگداشت دکتر شریعتی گفت: روشن بود که آقای صدر با وجود آشنایی با افکار و اندیشه‌های علی شریعتی و نیز با اشرافی که به فضای سیاسی و فرهنگی ایران داشت، به خوبی می‌دانست که این کار چه تبعاتی به دنبال دارد؛ هم از سوی رژیم شاه و هم از سوی برخی جریانات مذهبی. اما با علم به همۀ این‌ها وارد کار شد و در حقیقت آن تلاش‌ها و فعالیت‌ها را بخشی از رسالت فرهنگی اجتماعی خود می‌دید که برای پرداخت هزینه‌های آن هم آماده بود.
پوران شریعت رضوی با یادآوری خاطراتی از روزهایی که همراه فرزندان خود می‌ه‌مان خانوادۀ امام صدر بوده، گفت: فضای این خانواده بسیار ساده و صمیمی بود. یادم هست خود امام موسی وقتی وارد خانه می‌شدند لباس‌های رسمی را عوض می‌کردند و با پوشیدن رب‌دوشام در جمع خانواده حاضر می‌شدند. این اولین بار بود که می‌دیدم یک روحانی با چنین پوششی ظاهر می‌شود. رابطۀ ایشان با همسر و فرزندان و میهمانان هم بسیار صمیمی بود. همۀ حاضران اعم از زن و مرد دور یک سفره می‌نشستند. یادم هست وقتی از مراسم چهلم به منزل برگشتیم همه دور یک سفره نشستیم و دربارۀ نحوۀ برگزاری مراسم به گفت‌وگو پرداختیم در این جمع دکتر چمران، آقای صادق طباطبایی و دیگران هم بودند.
وی دربارۀ نحوۀ برخورد امام صدر با مردم گفت: در رفتار ایشان هیچ‌گونه تکلفی احساس نمی‌شد. یک روز به نماز جمعه‌ای که به امامت ایشان در یکی از مساجد بیروت اقامه می‌شد، رفتیم. دو چیز در این مراسم برای من جالب توجه بود: یکی اینکه بسیاری از خانم‌هایی که در این مراسم شرکت داشتند، حجابشان با آنچه ما حجاب شرعی می‌دانستیم، فاصله بسیار داشت، اما در این مراسم حضور داشتند و آقای صدر هم نه تنها مانع نمی‌شد که حتی یک تذکر هم در این زمینه نداد. نکتۀ بعدی صمیمیتی بود که میان ایشان و مردم بود. به همین دلیل و دلایل دیگری که عرض شد، معتقدم آقای صدر شباهتی به سایر روحانیون نداشت.