فرزند شهید مفتح در سخنرانی خود در روز وحدت میان حوزه و دانشگاه از شهید بهشتی، امام موسی صدر و شهید مفتح، به عنوان پیشگامان وحدت میان حوزه و دانشگاه یاد کرد.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر به نقل از ایسنا، حجتالاسلام محمدهادی مفتح، فرزند شهید آیتالله محمد مفتح به مناسبت روز وحدت حوزه و دانشگاه سخنانی را در این باره در دانشگاه شهرکرد عنوان کرد.
فرزند شهید مفتح در بخشی از سخنان خود گفت: حکومت پهلوی با تاسیس دانشگاه درصدد ایجاد دوری حوزه و دانشگاه از یکدیگر بود. برخی از روحانیون به مشکلاتی که این امر در آینده ممکن است بهوجود بیاورد اندیشیده و در پی راهکاری بودند تا حوزه به دانشگاه نزدیک شود و با آن ارتباط برقرار کند. به همین سبب شهید مفتح از دوره کارشناسی تا دکتری خود با پشتکار فراوان هر روز از قم به تهران رفته و در کلاس دانشگاه حضور پیدا میکرد و همان روز نیز به قم برمیگشت تا در کلاسهای حوزه شرکت کند.
محمدهادی مفتح در ادامه با اشاره به این نکته که وحدت میان حوزه و دانشگاه از مهمترین دغدغههای روحانیون نواندیش بود، گفت: شهید بهشتی، امام موسی صدر و شهید مفتح هر سه قدم در مسیر وحدت حوزه و دانشگاه گذاشته و از پیشگامان آن به شمار میروند. هرکدام از این سه اندیشمند بر حسب وظیفه انجام کارهایی را بر عهده گرفتند و کار شهید مفتح ایجاد رابطه و وحدت میان حوزه و دانشگاه بود.
این عضو هیات علمی دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه قم همچنین به اقدامات عملی شهید مفتح برای ایجاد وحدت میان حوزه و دانشگاه نیز اشاره کرد: در آن زمان تبلیغات به این صورت بود که حوزه مهد دین و دانشگاه مهد علم است. چنین دیدی میان این دو قشر مشکلاتی را ایجاد میکرد که احداث دبیرستانی در قم به نام «دین و دانش» یکی از اقدامات شهید مفتح برای از میان برداشتن تفکرات باطل بود.
این سه نفر برای آشتی کردن مردم با دینداری قدم برداشتند
محمدهادی مفتح پیش از این در گفتوگو با پایگاه اطلاعرسانی مؤسسه به مناسبت سالروز شهادت دکتر محمد مفتح گفته بود: حلقه درسی حوزوی آیت الله داماد حلقه عجیبی بود. دکتر مفتح و آیت الله بهشتی از این حلقه به دانشگاه رفتند و در دانشکده معقول و منقول(دانشکده الهیات دانشگاه تهران) درس خواندند و دکترا گرفتند. امام موسی صدر نیز به دانشکده اقتصاد رفت. هرسه تقریبا در یک بازه زمانی از حوزه به دانشگاه رفتند و سپس فعالیتهای بین المللی خود را پایه ریزی کردند.
حرکت این سه نشان می دهد که آنها در حصار زمانه محدود نبودند و فراتر از زمان خود را می دیدند و سعی کردند به جای اینکه خود را به دروس حوزوی و تدریس در فضای حوزه محدود کنند، به دانشگاه و سپس به خارج از ایران بروند. در واقع جوهره مشترک این سه نفر را می توان در به روز بودن و عالم به زمانه بودن آنها دید. حرکت آنها آشتی کردن آشنا کردن مردم با دینداری، و نحوه دینداری با فناوری های جدید آن زمان بود.
متن کامل این گفتوگو را
اینجا بخوانید.