در حاشیۀ کنفرانسی که از طرف فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر از هفتم تا دوازدهم فوریه ۲۰۰۰ (۲۳ تا ۱۸ بهمن ۱۳۷۸) در پاریس برگزار شد و در آن سازمان‌های حقوق بشر اروپا و کشورهای حوزۀ دریای مدیترانه شرکت داشتند، خبرنگار روزنامۀ «النهار» با ولید عبداحمد، نمایندۀ انجمن حقوق بشر لیبی ملاقات کرد و از او خواست اطلاعاتی را که در مورد قضیۀ ناپدید شدن اجباری امام صدر در اختیار آن سازمان است، ارائه کند. 

اطلاعاتی که بخشی از آن در سخنان او در جلسات اولین همایش اروپایی - مدیترانه‌ای خانواده‌های ناپدیدشدگان اجباری در کشورهای جنوب و شرق مدیترانه مطرح شد. 

عبد احمد گفت: از آنجا که ما باور داشتیم قضیۀ امام موسی صدر نمونه‌ای از مسئله ناپدیدشدگان اجباری در لیبی است، این مسئله برای مدتی طولانی توجه و تلاش خاص ما را به خود معطوف داشت. ما از طریق منابع ویژۀ خود مقدار زیادی اطلاعات جمع آوری کردیم تا بدان وسیله بتوانیم به روزنه‌ای از نور دست پیدا کنیم و در پی آن نتایج زیر حاصل شد:

۱. امام و همراهان وی به هیچ وجه از لیبی خارج نشده‌اند. 

۲. امام مدت دو سال کامل در پادگان «سرت» زیر نظر نیروهای حفاظت ریاست جمهوری لیبی بازداشت بوده است. 

۳. سرهنگ السنوسی، باجناق معمر قذافی، رئیس جمهور لیبی و سرهنگ خلیفه حنیش، از نیروهای حفاظت ریاست جمهوری لیبی مسئولیت مستقیم عملیات ربودن امام را به عهده داشتند. 

۴. قضیۀ امام به هیچ وجه از حوزۀ دفتر رئیس جمهور لیبی خارج نشده است. 

آقای عبد احمد تأکید کرد که در دهۀ هشتاد انجمن حقوق بشر لیبی خلاصه‌ای از اطلاعات خود را برای آقای نبیه بری، رئیس جنبش امل و نیز، برای هیئت‌های شیعه ارسال کرد اما هیچ پاسخی به دست ما نرسید. همچنین، ما اطلاعات خود را برای دولت‌های متعاقب لبنان ارسال کردیم اما هیچ عکس‌العملی مشاهده نشد. (....). 

او از آمادگی انجمن برای دادن اطلاعات خود به مسئولان لبنان و کسانی که در پی یافتن حقیقت این قضیه هستند خبر داد (...).