جنبش أمل در بیانیه‌ای با عنوان «مفهوم حضور جوانان أمل در روستاهای مرزی» بر این نکته تأکید کرد که «حضور جوانان أمل در طیبه در مقایسه با قدرت اسرائیل هرگز به معنای دفاع انتحاری نیست، بلکه رمز مخالفت با هر نوع همکاری با اسرائیل است و در آینده، راه هرگونه همکاریِ انسانی را خواهد بست که با اسرائیل ارتباط دارند، زیرا هر نوع همکاری به معنای آلوده و نابود کردن هدف مقدس شهدای این راه است... جوانان أمل بدون توجه به معادلات نیروهای مادی و با اتخاذ مواضع اصولی و تاریخی خود، در راه تقدیم قربانیان مادی و با اتخاذ مواضع اصولی و تاریخی خود، در راه تقدیم قربانیان همچون زینب (ص) عمل خواهند کرد.» در پایان بیانیه نیز چنین آمده بود: «اگر دشمن به ظلم و تجاوز خود در اشغال سرزمین‌ها ادامه دهد، ما پیشاپیشِ دیگر گروه‌ها با عملیات انتحاری و شهادت‌طلبانه زمین را در زیر پای آنان به لرزه می‌افکنیم و در همین جا به همۀ نیرو‌ها یادآور می‌شویم که جنبش أمل برای چنین هدفی به وجود آمده است.» [۱] 


أمل در عرصه‌های مبارزه

جنبش أمل تنها نیرویی بود که چندین بار در برابر هجوم صهیونیست‌ها و هم‌پیمانان آن، یعنی راست‌گرایان لبنانی، به منطقۀ طیبه مقاومت کرد. منطقۀ دیگری که در معرض هجوم اسرائیل قرار داشت، رُبّ‌الثلاثین بود که یکی از ارتفاعات مهم استراتژیک است. این ارتفاعات از نقاط مهم جنگی در جنوب لبنان به شمار می‌آمد. این منطقه جایگاه شهدا و قهرمانان مبارزه نامیده شده است که یکی از آنان محمد الشّامی اهل روستای بیساریه بود. وی از جوانان شجاع و از فارغ‌التحصیلان مدرسۀ فنی‌وحرفه‌ای جبل‌عامل بود که ربّ‌الثلاثین را پایگاهی برای مبارزه با اشغالگران برگزید [۲] و در تاریخ ۱۹۷۷/۳/۳۰، هنگامی که اشغالگران قصد ورود به منطقه را داشتند، به شهادت رسید. 

در مراسم هفتمین روز شهادت وی، شیخ محمد یعقوب پیام امام صدر را قرائت کرد. در بخشی از آن پیام چنین آمده بود، 

أمل در حالی راه خود را ادامه می‌دهد که رنج و محنت و ادامۀ هجوم و سرکوب بندبند پیکر ما را از هم می‌گسلد و ستم تاراج پی‌درپی اندوه و درد را بی‌امان بر جان ما فرو می‌ریزد و سرافرازی و عزت ما را هدف قرار می‌دهد. در سایۀ این سرگردانی ذلت‌آمیز، که با فریاد خیانت و وطن‌فروشی آمیخته است، و از ژرفای پایبندی به ایمان به خدا، که در هنگامۀ فداکاری تجلی می‌کند و از منظر حق و عدالت و آزادی و کرامت، اینک سپیده‌دم امیدی نو از افق أمل، أفواج مقاومت لبنان، بردمیده است که با خون خود خاک جنوب را آبیاری می‌کند و بر بلندی‌های شلعبون و ربّ‌الثلاثین و ارتفاعات طیبه به اوج می‌رسد و حماسه‌ای حسینی را در افق پدیدار می‌گرداند. [۳] 

درگیری‌های شدیدی در جبهه‌های نبرد روی داد که مهم‌ترین آن‌ها در مارس ۱۹۷۷ و هنگامی بود که نیروهای دشمن اسرائیلی با پشتیبانی عناصر راست‌گرای لبنانی و نیروی هوایی در ۱۹۷۷/۳/۳۰، از سه محور به سوی طیبه حرکت کردند و این روستا را به محاصرۀ خود درآوردند و، در ادامه، محور مواصلاتی میان ربّ‌الثلاثین و طیبه را قطع کردند. 

در بیانیۀ جنبش محرومان دربارۀ این واقعه چنین آمده بود که در ساعت پنج بامداد روز چهارشنبه ۳۰/۳/۱۹۷۷، نیروهای اسرائیل گلوله‌باران شدیدی را در محورهای مواصلاتی ربّ‌الثلاثین و طیبه آغازکردند و بالگردهای ارتش اسرائیل نیز از هوا به این روستا یورش بردند. نیروهای حاضر در منطقه شجاعانه در برابر این حملات ایستادگی کردند و دشمن چندین قبضه ادوات نظامی و تعدادی کشته و مجروح بر جای گذاشت. أفواج مقاومت لبنان (أمل) نیز در این نبرد چهار شهید تقدیم کرد که اسامی آنان بدین شرح است: محمد احمد الموسوی و محمدرضا الشامی و علی محمود الموسوی و محمد الحسینی. همچنین، حسین مشیک مفقود شد و سه رزمنده نیز مجروح شدند. حدود دو روز پس از سقوط طیبه و ربّ‌الثلاثین، نبردهای سختی روی داد که این دو روستا و نیز روستاهای خیام و جاده‌ها و بلندی‌های اطراف آن بازپس گرفته شد. نیز طی عملیاتی نفوذی، افراد مسلح حاضر در روستای مرجعیون به عقب رانده شدند. [۴] أفواج مقاومت لبنان (أمل) به عملیات و نبرد در طیبه و اطراف آن ادامه داد و با وارد آوردن خسارت سنگین به نیروهای دشمن، آنان را به عقب‌نشینی وادار کرد. تجهیزات منهدم‌شدۀ دشمن و اجساد مزدوران آنان در صحنۀ نبرد برجا مانده بود و همراه آنان اوراقی به زبان عبری به دست آمد که روزنامۀ الرسالة با چاپ تصویری از آن‌ها، آن اوراق را برای اسرائیل مهم ارزیابی کرد. [۵] جوانان عضو أمل در قنطره نیز مانند طیبه و ربّ‌الثلاثین با دشمن روبه‌رو شدند و تجهیزات نظامی آنان را منهدم کردند. در آن روز، شهید دکتر چمران بر فراز یک تانک سوختۀ اسرائیلی ایستاد و گفت: «در تیررس سلاح‌های جنبش محرومان، امروز اسرائیل، فردا شاه.» [۶] 

------
 [۱]. صوت‌المحرومین، شمارۀ ۴. 
 [۲]. السید أحمد الخمینی فی میدان الجهاد و الشهادة، انتشارات مساعدة المسلمین البنانیین ـ أمل، ۱۹۷۷. 
 [۳]. صوت‌المحرومین، شمارۀ ۴. 
 [۴]. ه‌مان. 
 [۵]. الرسالة، ۱۵ آوریل ۱۹۷۷، شمارۀ ۷. 
 [۶]. الشهید القائد مصطفی شمران مشاعل علی درب الجهاد، ص ۵.