در پی بحرانی شدن اوضاع جنوب، امام صدر در تاریخ ۱۹۷۷/۲/۲۴، شخصیت‌های سیاسی شیعه، شامل وزرا و نمایندگان فعلی و پیشین پارلمان، را به حضور در نخستین گردهمایی شخصیت‌های شیعه فراخواند. هدف از آن نشست بررسی اوضاع جنوب و هماهنگی اقدامات برای نجات جنوب و کاستن از رنج و محنت شهروندان اعلام شده بود. پس از نشست مذکور، کمیته‌ای تشکیل شد تا یادداشتی تفصیلی دربارۀ اوضاع جنوب و اقدامات انجام‌شده برای نجات جنوب و ابعاد تحولات این منطقه و خطرهای ناشی از آن برای آیندۀ لبنان و دیگر کشورهای منطقه تدوین کند و یادداشت مذکور به تمامی نیرو‌ها و جناح‌ها و سردمداران لبنان ارائه شود و دولت نیز آن را در کنفرانس سران عرب در قاهره مطرح کند. همچنین، حاضران در نشست با تأکید بر ضرورت گفت‌وگو با تمامی جناح‌ها و گروه‌های لبنانی و بی‌توجهی به اختلافات و تفاوت دیدگاه‌ها وش حتی توهین‌ها و بدرفتاری‌ها، از رئیس‌جمهور خواستند ساماندهی ارتش و تشکیل نیروهای نظامی رسمی لبنان را سرعت ببخشد و نیروهای رسمی در جنوب لبنان حضور یابند. امام صدر نیز تصریح کرد: 

نیروهای امنیتی داخلی در تثبیت امنیت با دشواری‌هایی مواجه هستند و بحران لبنان از لحاظ گستردگی محدود شده، اما ماهیت آن گسترش یافته و به جنوب منتقل شده است و همبستگی مردم و حضور آنان در کنار یکدیگر نخستین جلوۀ وفاق سیاسی و عامل اصلی ایجاد ثبات و آرامش در جنوب، که از حضور نیروهای بازدارنده محروم است، خواهد بود. [۱] 

امام صدر در تلاش برای حل بحران لبنان، به تماس‌ها و دیدار‌ها و نشست‌ها اکتفا نکرد، بلکه در تمام فعالیت‌های گستردۀ رسانه‌ای ابعاد و ابهامات جنگ لبنان را آشکار ساخت؛ جنگی که به جنوب راه یافته و گسترش پیدا کرده بود. این اقداماتِ امام موجب شد شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی محلی و بین‌المللی با توجه بیشتری به این موضوع، وقایع جنوب را بیش از پیش منعکس کنند و همین امر مسئولان لبنان و دیگر کشورهای عربی را بر آن داشت که به وقایع لبنان اهتمام بیشتری نشان دهند. [۲] 

------

 [۱]. النهار، ۱۹۷۷/۲/۲۵. 

 [۲]. صوت‌المحرومین، شمارۀ ۵.