با ادامۀ بحران در لبنان و گسترش خشونت‌های سیاسی و نظامی، و در پی اعلام مطالبات مسلمانان مبنی بر لزوم حل بحران از طریق اعطای حقوق مذاهب اسلامی و تعدیل منشور ملی [۱]، وزیر امور خارجۀ سوریه، عبدالحلیم خدام، با نظارت مستقیم حافظ اسد، رئیس‌جمهور این کشور، مأمور میانجیگری میان گروه‌های لبنانی شد. 

در پی این مأموریت، سلیمان فرنجیه، رئیس‌جمهور لبنان، در تاریخ ۱۹۷۶/۲/۷ در سفر به دمشق با حافظ اسد دیدار کرد و رؤسای جمهور دو کشور با صدور بیانیه‌ای مشترک، بر تلاش سوریه برای اجرای کامل پیمان قاهره و ایجاد مبنایی مستحکم برای حفظ وحدت لبنان تأکید کردند. [۲] 

امام صدر و اعلام توافق بر سر چند مورد اصلاحی

در تاریخ ۱۹۷۶/۲/۸، امام صدر در گفت‌وگو با خبرگزاری فرانسه اعلام کرد که توافق بر سر پنج مورد اصلاحی حاصل شده است و به‌زودی رسماً اعلام خواهد شد. آن پنج مورد عبارت بود از: 

۱. تقسیم کرسی‌های پارلمان؛ نیمی برای مسلمانان و نیمی برای مسیحیان؛ 
۲. لغو هویت مذهبی برای استخدام در سازمان‌های دولتی؛ 
۳. اعطای تابعیت به افراد فاقد تابعیتی که مقیم لبنان هستند، به‌ویژه ساکنان مناطق محروم شمال و جنوب و بقاع؛ 
۴. اجرای برنامۀ کلیِ توسعه در لبنان به‌گونه‌ای که این کار از محروم‌ترین مناطق آغاز شود؛ 
۵. تأسیس دادگاه قانون اساسی و دادگاه عالی ویژۀ رؤسای سه‌گانه (رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر، رئیس پارلمان) و وزیران. 

امام صدر در ادامه تصریح کرد که به موجب توافق یاد شده، پارلمان نخست‌وزیر را که اختیارات گسترده‌تری خواهد داشت، انتخاب می‌کند. رئیس‌جمهور نیز همچون ۳۵ سال گذشته از میان مارونی‌ها انتخاب می‌شود. و اینکه هیئت می‌انجیگریِ سوریه موافقت گروه‌های مسیحی را با اصلاحات مذکور در گردهمایی عرمون به اطلاع حاضران رسانده است. همچنین، حکومت لبنان و مقاومت فلسطین بر اجرای پیمان قاهره توافق کرده‌اند. [۳] 

------
[۱]. منشور ملی توافقی بود که پس از استقلال لبنان در سال ۱۹۴۳ میان نخستین رئیس‌جمهور و اولین نخست‌وزیر این کشور منعقد شد و مفاد آن این بود که مسلمانان از تلاش برای وحدت با سوریه دست بردارند و مسیحیان نیز تلاش برای جلب حمایت بیگانگان را متوقف کنند. 
[۲]. النهار، ۱۹۷۶/۲/۷. 
[۳]. النهار، ۱۹۷۶/۲/۹.