گزارش عملکرد و اعطای اختیارات بیشتر به امام صدر

در تاریخ ۱۹۷۴/۹/۱۳، مجمع عمومی مجلس اعلای شیعیان به ریاست امام صدر و با حضور ۱۰۵۱ نفر از ۱۲۰۵ عضو تشکیل جلسه داد. پس از گزارش دکتر احمد ذروی، دبیر کل مجلس اعلا، دربارۀ دستاوردهای مجلس از بدو تأسیس در می‌۱۹۶۹ تا سپتامبر ۱۹۷۴، امام صدر با قرائت بیانیه‌ای ضمن تشریح مسئلۀ شیعیان لبنان از ابتدای تشکیل این کشور به تاریخچۀ آنان اشاره کرد که با مجد و عظمت آغاز شد، ولی به رنج و بی‌توجهی و آوارگی و محرومیت و مهاجرت، به‌ویژه در بقاع و جنوب، انجامید. او در پایان خطاب به مسئولان چنین گفت: «از من رهایی پیدا نمی‌کنید، جز با مرگ.» ایشان بر این نکته تأکید کرد که چاره‌ای جز به کارگیری خشونت در رسیدن به اهداف مورد نظر باقی نمانده است، زیرا حق گرفتنی است، نه دادنی، و مسئولان به قدری بی‌توجهی و سهل‌انگاری از خود نشان داده‌اند که استفاده از روش‌های دیگر اجتناب‌ناپذیر شده است. 

مجمع عمومی، به اتفاق، استعفای امام صدر را از ریاست مجلس نپذیرفت. امام استعفای خود را در پاسخ به ادعاهای افرادی مطرح کرده بود که اقدامات ایشان را به سبب انگیزه‌های شخصی و برای زعامت شیعیان می‌دانستند. اما مجمع عمومی ضمن مخالفت با استعفا، به ایشان اختیار مطلق داد تا برای تحت فشار قرار دادن دولت و اجرای خواسته‌های شیعیان از روش‌های غیرمسالمت‌آمیز استفاده کند. مهم‌ترینِ این روش‌ها برپایی راهپیمایی و تجمع‌های مردمی و اعتصاب و اعلام اعتراض عمومی بود. [۱] 


بررسی خواسته‌های شیعیان در دیدار با کانون مارونی‌ها و با نخست‌وزیر

شاکر ابوسلیمان، رئیس کانون مارونی‌های لبنان، در سلسله دیدارهای خود با امام صدر، پس از بررسی مسئلۀ رابطۀ دولت با ایشان، خواسته‌های امام را به ریاست‌جمهوری منتقل کرد. درخواست‌ها به دو بخش فوری و بلندمدت تقسیم شده بود. [۲] 

چندین ملاقات نیز میان امام و نخست‌وزیر، تقی‌الدین الصلح صورت گرفت. روزنامۀ السفیر دربارۀ یکی از این دیدار‌ها نوشت: «ملاقات خصوصی امام و نخست‌وزیر در هتل سنت‌جورج صورت گرفت و نخست‌وزیر مراتب حسن نیت دولت را به ایشان ابراز داشت. امام نیز بر این نکته تأکید کرد که خواسته‌های مطرح‌شده خواستۀ فرزندان شیعه است.» [۳] 

همچنین، نخست‌وزیر برای عرض تسلیت به مناسبت وفات آیت‌الله سیّد محمود شاهرودی، یکی از مراجع نامدار شیعه، در محل مجلس اعلا حضور یافت و در سخنانی تصریح کرد: «ما برای هر کاری آماده‌ایم. دربارۀ همۀ موارد مطرح‌شده بحث و بررسی می‌کنیم تا به نتیجه برسیم.» امام نیز گفت: «ما همواره، از گذشته تاکنون، اعلام کرده‌ایم که هدفمان تحقق خواسته‌های محرومان و ارتقای زندگی آنان است و این هدف اقتضا می‌کند که با جدیت و بدون انعطاف اقدام کنیم. اگر حضور جناب نخست‌وزیر آغاز گامی مثبت باشد و تلاش جدی برای تحقق خواسته‌ها را در پی داشته باشد، ما نیز از آن استقبال می‌کنیم و از اتخاذ چنین مواضعی خرسندیم.» [۴] 



------
 [۱]. روزنامه‌های لبنان، ۱۹۷۴/۹/۱۴. 

 [۲]. الحوادث، شمارۀ ۹۳۲، ۱۹۷۴/۹/۲۰. 

 [۳]. السفیر، ۱۹۷۴/۹/۱۴. 

 [۴]. النهار، ۱۹۷۴/۹/۱۵.