امام صدر در مصاحبه‌هایی که با برخی روزنامه‌ها، از جمله لا رُوو دو لیبان داشت، با تشریح وضعیت شهروندان جنوب، بر این حقیقت تأکید کرد که «اشغال جنوب به هیچ‌یک از انواع دیگرِ اشغالگری شباهت ندارد. تفنگدار اسرائیلی می‌تواند فاصلۀ پانزده کیلومتری میان خود و ساکنان جنوب را به سادگی پشت سر بگذارد و به اهالی جنوب شبیخون بزند و مأموریت خود را انجام دهد.» امام در ادامه تصریح کرد: «معامله بر سر جنوب ننگ‌آور است و سکوت در قبال این فاجعه نیز موجب خواری و ذلت است. آمادگی برای نبرد و مبارزه و حفظ میهن از تکالیف مهم ملی ماست.»

امام با هشدار به لبنانیان افزود: «اگر دست کم نخستین گام‌ها را برای تنظیم برنامه‌های دفاعی بلندمدت به موقع برنداریم، بی‌شک فاجعه در انتظار ما خواهد بود.» ایشان در بخش دیگری از مصاحبه فرمود: «روزی جمال عبدالناصر، رئیس‌جمهور مصر، به من گفت: «وضعیت جنوب لبنان با صحرای سینا تفاوت دارد، زیرا اگر جنوب از دست برود، بازپس گرفتن آن غیرممکن می‌شود.» آنچه اکنون بیش از هر زمان موجب شگفتی من می‌شود، آن است که با وجود امکانات متعددی که لبنان از آن بهره‌مند است، این امکانات به اندازۀ کافی و به‌درستی برای پاسداری از میهن به کار گرفته نمی‌شود.» امام در ادامه پیشنهادهای زیر را مطرح کرد:

·   تشکیل شورای ملی با حضور مهم‌ترین رهبران سیاسی کشور و در رأس آنان جناب رئیس‌جمهور. وظیفۀ این شورا تهیه و تنظیم طرحی برای حرکتی جهانی به‌منظور رهایی جنوب خواهد بود و هریک از اعضای آن داوطلبانه مأموریت مشخصی را در کشوری معین به عهده می‌گیرند.

·     افزایش دیدارهای مسئولان و نیز شهروندان از جنوب؛

·     توجه به مشکلات جنوب و انعکاس آن‌ها در رسانه‌های گروهی؛

·     عملی کردن خط‌مشی دفاعیِ همه‌جانبه؛

·   ایجاد تحول تدریجی در جامعه و رساندن آن از حالت تسلیم شدن و انفعال به حال فعّال.[1]

همچنین، امام در سفر به قاهره با روزنامۀ بیروتی المحرر مصاحبه کرد و در آن با اشاره به اهمیت وحدت در شعاير دینی مسلمانان و لزوم مبارزه با دشمن صهیونیستی تصریح کرد: «نبرد ما فقط به بُعد نظامی منحصر نمی‌شود. چند سال قبل، از قول بن‌گوریون شنیدیم که گفته بود موفقیت ما در اسرائیل، 96 درصد سیاسی و فقط 4 درصد نظامی است. بنابراین، به نظر من اهمیت تلاش‌های سیاسی از اقدامات نظامی کمتر نیست.»[2]

همچنین، امام در تاریخ 1971/5/7 و در مراسم جشنی که به مناسبت میلاد پیامبر اکرم(ص) با حضور رئیس‌جمهور در مجلس اعلای شیعیان برگزار شد، ضرورت پاسداری از لبنان و حفظ آزادی و کرامت و ایمان و عربیت آن و احقاق حقوق فرقه‌ها و مناطق محروم را بار دیگر به رئیس‌جمهور یادآور شد.[3]

امام در مصاحبه‌ای که در تاریخ 1971/7/23 در مجلۀ لبنانی الدّبور منتشر شد، بر این نکته تأکید کرد که نظام فرقه‌ای مصلحت لبنان نیست، «بلکه مانع از شایسته‌سالاری در تصدی مناصب می‌شود و این به خودی خود عقب‌ماندگی است. من معتقدم که وجود فرقه‌ها و مذاهب متعدد در لبنان خیر و برکت مطلق است، اما نظام فرقه‌ای در حکومت شرّ مطلق است.»[4]


------

[1]. La revue de Liban, 25/3/1971.

[2]. المحرر، 1971/4/20.

[3]. روزنامه‌های لبنان، 1971/5/8.

[4]. الدّبور، 1971/7/23؛ الصدر، الإمام السید موسی، تأسیساً لمجتمعٍ مقاوم، مرکز الامام الصدر للأبحاث و الدراسات، ص213.