بحران میان حکومت لبنان و مبارزان فلسطینی

به دنبال دو نشست متوالی مجلس اعلای شیعیان به ریاست امام صدر در مقر دارالفتوای جعفری، که با حضور اغلب نمایندگان شیعۀ پارلمان در روزهای ۴ و ۵ ژوئن ۱۹۶۹ برگزار شد، بیانیه‌ای بدین شرح صادر شد: 

۱. مجلس اعلای شیعیان اهتمام ‌ویژه به بحران جاری کشور و وقایع مذکور را بحرانی خطیر و سرنوشت‌ساز می‌داند. 

۲. مجلس اعلا گفت‌وگو با مسئولان را به‌منظور دستیابی به راه‌حل‌هایی مناسب در تمامی مراحل، حق مسلّم شیعیان می‌داند. 

۳. مجلس اعلای شیعیان تمامی نیرو‌ها و امکانات خود را در راه بازپس‌گیری فلسطین بسیج می‌کند و در کنار دیگر نیروهای جهان عرب قرار می‌دهد. 

۴. مجلس اعلای شیعیان امام موسی صدر را به اقدامات خیرخواهانه در راه نزدیک کردن دیدگاه‌ها و ایجاد وحدت و یکپارچگی برای حل بحران مکلف می‌کند و به‌منظور رصد وقایع جاری تا زمان حل بحران نشست خود را پایان‌نیافته تلقی می‌کند. [۱] 

ظهر روز نخست، امام در دیدار با کامل اسعد، رئیس پارلمان، که در نشست اول حضور نیافته بود، تلاش کرد وی را برای حضور در جلسۀ دوم متقاعد کند. اما وی با بیان اینکه در تعیین خط‌مشی مجلس نباید سیاست دخیل باشد، پیشنهاد کرد که مطالب مندرج در بیانیۀ پایانی فقط به امام صدر مربوط شود و از نمایندگان شیعۀ پارلمان نامی به میان نیاید. در عمل نیز این امر تحقق یافت و کامل اسعد در جلسه حاضر نشد. نمایندگانی که در جلسه حضور یافتند، عبارت بودند از: عادل عسیران و سمیح عسیران و احمد إسبر و سلیم حیدر و ممدوح عبدالله. [۲] 

------
[۱]. الیوم، ۱۹۶۹/۶/۶. 
[۲]. الحیاة، ۱۹۶۹/۶/۶.