اتهامات ساختگی ضد امام

فعالیت‌های گستردۀ امام صدر که دامنۀ آن هر روز وسیع‌تر می‌شد، به مذاق برخی سردمداران و رهبران سنتی شیعه، به‌ویژه خانواده‌های فئودال شیعه، خوش نیامد. آنان حرکت امام را تهدیدی مستقیم برای اهداف و برنامه‌های خود به شمار می‌آوردند و همین انگیزه‌ای بود تا بر ضد ایشان اتهاماتی ناروا و ساختگی را رواج دهند. از جمله گروه‌هایی که به ترویج این شایعات دامن می‌زدند، طرفداران کاظم الخلیل، نمایندۀ صور، بودند که شایعاتی را با هدف زیر سؤال بردن جایگاه دینی و اجتماعی امام رواج دادند، اما نتیجه‌ای نگرفتند و چاه‌کن خود در چاه افتاد و آن تهمت‌ها در روند فعالیت‌های امام خللی ایجاد نکرد.

در تاریخ 1966/8/3 (1345/514 شمسی) بیانیه‌ای در شهر صور توزیع شد. در آن بیانیه آمده بود که اهالی شهر صور قصد دارند به‌منظور محکوم کردن افرادی که ضد امام شایعه‌پراکنی می‌کنند، دست به اعتصاب بزنند و بدین‌وسیله حمایت و پشتیبانی خود را از امام اعلام کنند. بخش دیگری از بیانیه به تجلیل از امام و محکومیت شایعه‌پراکنان و فرصت‌طلبان اختصاص داشت که سعی دارند تلاش و فعالیت‌های امام را محدود کنند. فردای آن روز در تاریخ 1966/8/4 (1345/5/15 شمسی) شهر صور و برخی روستاهای جنوب شاهد اعتصاب کامل شهروندان بود.

همچنین، طی مراسمی که در باشگاه فرهنگی امام جعفر صادق(ع) برگزار شد، سیّد جعفر شرف‌الدین و هنری لحود، استاندار جنوب، و دکتر شکراله حداد و تنی چند از شخصیت‌های منطقه، سخنانی در حمایت از امام ایراد کردند و استاندار جنوب، هنری لحود، بر جدیّت مسئولان در پیگرد قانونی مروّجان شایعات بر ضد امام و دیگر علمای دین تأکید کرد. امام صدر نیز در سخنانی همگان را به مهرورزی و همبستگی و دوری از کینه‌توزی فراخواند. عصر آن روز امام صدر در مقر ریاست‌جمهوری در عالیه با شارل حلو، رئیس‌جمهور، دیدار و گفت‌وگو کرد.

تلگراف‌های متعددی در محکومیت شایعه‌پراکنی‌ها و درخواست پیگرد عاملان آن به امام صدر واصل شد. هیئت‌ها و گروه‌های مختلف نیز پی‌درپی با حضور در شهر صور حمایت خود را از امام اعلام می‌کردند. امام همگان را به آرامش دعوت کرد و از آنان خواست که به دولت فرصت دهند تا به وظایف قانونی خود عمل کند.[1] دادستان کل متهم را به جرم شایعه‌پراکنی بر ضد امام صدر مجرم شناخت و او را بازداشت کرد.[2] رئیس‌جمهور نیز استاندار جنوب، هنری لحود، را به نمایندگی از خود به شهر صور فرستاد و وی در دیدار با امام مراتب تأسف خود را از توطئه‌چینی بر ضد ایشان ابراز کرد و همگان را به آرامش و خودداری از بر هم زدن نظم عمومی فراخواند. [3] این در حالی بود که سیل تلگراف‌ها و هیئت‌های اعزامی از سراسر لبنان برای حمایت از امام و محکوم کردن اقدامات توطئه گران همچنان ادامه داشت. [4]

------
[1]. الحیاة، 1966/8/9.
[2]. الحیاة، 1966/8/14.
[3]. الحیاة، 1966/8/13.
[4]. الحیاة، 1966/8/13.