سال ۱۹۶۶

در سال ۱۹۶۶ امام صدر فعالیت سیاسی خود را هم‌زمان با حرکت فکری و تبلیغی گسترش داد و در این زمان، اصطلاحات و واژگان گفتمان سیاسی ایشان به ظهور رسید. در آن دوره، امام برخی از اصطلاحات گفتمان سیاسی خود را همواره تکرار می‌کرد که مهم‌ترین آن‌ها عبارت بود از: مناطق محروم و برابری بر اساس شهروندی و نفی فرقه‌گرایی و حقوق محرومان و، همچنین، درخواست علنی برای تشکیل مجلسی به‌ منظور سامان دادن به امور شیعیان، همانند مجالس رسمی اهل سنت و دروزی‌ها و مسیحیان.

پیگیری حقوق مناطق محروم

در تاریخ ۱۹۶۶/۲/۱۷، در محل انجمن هدایت و ارشاد علمی (جمیعة الهدایة و الارشاد العلمیة) نشستی با حضور عده‌ای از علما و نمایندگان مجلس و شخصیت‌های مناطق بقاع و جنوب و بیروت تشکیل شد. در آن نشست، پس از بررسی حقوق مناطق محروم، کمیته‌ای تشکیل شد تا با تدوین بیانیه‌ای خطاب به شارل حلو، رئیس‌جمهور وقت لبنان، اوضاع شیعیان و مشکلات و محرومیت آنان را بازگو کند. 

در ادامه، هیئتی متشکل از امام صدر و شیخ حسین الخطیب، به نمایندگی از علما و، همچنین، تمامی نوزده نمایندۀ شیعۀ پارلمان به همراه کمیتۀ تدوین بیانیه برای دیدار با رئیس‌جمهور و تسلیم بیانیه به نمایندگی از شیعیان انتخاب شد. در آن نشست صبری حماده، رئیس پارلمان لبنان، نیز حضور داشت. پیش از برگزاری نشست، امام در سخنانی که در بقاع ایراد کرده بود، همگان را به «میانه‌روی و تلاش برای رسیدن به برابری با استفاده از راهکارهای قانونی و براساس اصول شهروندی و نه فرقه‌ای» و نیز «احقاق حقوق اقشار و طوایف محروم از حق خویش» فراخوانده بود. [۱] 

در تاریخ ۱۹۶۶/۲/۱۸، رئیس‌جمهور، شارل حلو، در کاخ ریاست‌جمهوری واقع در سنّ‌الفیل، هیئت اعزامی از مناطق محروم را به ریاست صبری حماده، رئیس پارلمان لبنان، به حضور پذیرفت. در آن دیدار، امام موسی صدر و شیخ حسین الخطیب در سخنانی خواستۀ علما و نمایندگان پارلمان و نمایندگان جمعیت‌ها و گروه‌ها و شخصیت‌های حاضر در نشستِ انجمن علمی راهنمایی، مبنی بر رعایت برابری و عدالت توزیع در فرصت‌های شغلی و طرح‌های عمرانی برای مناطق محروم را به سمع حاضران رساندند. [۲] امام صدر پیش از آن خواستار ملاقات با نخست‌وزیر وقت، رشید کرامی، شده بود تا به نمایندگی از کمیتۀ پیگیری خواسته‌های شیعیان با وی گفت‌وگو کند. [۳]

------
[۱]. الحیاة، ۱۹۶۶/۲/۱۷.  
[۲]. الحیاة، ۱۹۶۶/۲/۱۹.
[۳]. الحیاة، ۱۹۶۶/۲/۲۵.