تفسیر روایتی از امام صادق(ع) به قلم آیت الله سید رضا صدر
آیت الله سید رضا صدر در کتاب «استقامت» در بخش «استقامت در تبلیغ با رفتار و کردار» روایتی از امام صادق (ع) را شرح و تفسیر میکند که در ادامه میخوانید.
و روى عنه علیه السلام زید الشحام أنه قال:
«یا زید خالقوا الناس بأخلاقهم، صلوا فی مساجدهم، وعودوا مرضاهم، واشهدوا جنائزهم، وإن استطعتم أن تکونوا الائمة والمؤذنین فافعلوا، فإنکم إذا فعلتم ذلک قالوا: هؤلاء الجعفریة رحم الله جعفرا ما کان أحسن ما یؤدب أصحابه، وإذا ترکتم ذلک قالوا: هؤلاء الجعفریة فعل الله بجعفر ما کان أسوء ما یؤدب أصحابه»
دوستان من، پیروان من، شما با مردم طوری رفتار کنید که دیگران بگویند خدا جعفربن محمد را بیامرزد، چه قدر پیروان خود را نیکو تربیت کرد.
آیا مسلمانان امروز در چنین وضعی هستند که کسی با آنان معاشرت میکند پی به تربیت عالی پیامبر اسلام (ص) میبرد؟ در جای دیگر فرمود: شما مایه زینت ما باشید نه ننگ ما.
آیا اکنون مسلمانان زینت پیشوایان اسلام هستند یا عار و ننگ ایشان؟ جز خیانت، نفاق، دروغگویی، بیدینی، تملق و چاپلوسی، صفات دیگر، کمتر در میان مسلمانان آشکار است.
اگر مسلمانان این دستورهای بزرگ پیشوایان را به کار میبستند، چراغ راهنمای جهان میشدند. ما مسلمانان باید همگی به درگاه خدای متعال دست تضرع دراز کنیم، بلکه نظر لطفی از طرف آن وجود مقدس بشود و تحولی در اخلاق مسلمانان پیدا شود که لااقل مایه ننگ پیامبر نباشیم.
وظیفه هر مسلمانی آن است که دیگران را به اسلام دعوت کند، ولی متاسفانه بسیاری از ما مسلمانان این وظیفه را انجام نمیدهیم، بلکه با رفتار ناپسند خود، آنان را از اسلام دور میکنیم، اگر مسلمانان پای بند قوانین اسلام بودند، احتیاجی نداشت که تبلیغ اضافی برای اسلام بنمایند؛ زیرا خود اسلام بهترین تبلیغ و مؤثرترین دعوت بود و احتیاجی به قدم فراتر نهادن نداشت.
اکثر مسلمانان درست عکس دستورات اسلام رفتار میکنند، هر چه پیشوایان اسلام پایداری در دین را توصیه کردند، ما مسلمانان غیر از دین برای همه چیز پایداری میکنیم. با آنکه باید همه را فدای دین کنیم، دین را فدای همه میکنیم. دین را سپر خود قرار میدهیم. اگر طرفداری از دین برای ما منفعت داشته باشد مسلمانی متدین و متعصب میشویم و اگر زیان داشته باشد با دین مخالفت میکنیم، یا دین را تاویل میکنیم. کتابهای مقدس ما در گوشهها گرد و خاک گرفته، آگاه نیستیم که چه جواهرات گرانبهایی در آن نهفته است.