امام صدر در گفت وگو با الناس دربارۀ اهداف و برنامۀ كاری آیندۀ مجلس اعلای شیعیان سخن گفت. وی گفت: مجلس اعلا در واژۀ سازماندهی یا به تعبیر دقیق تر تلاش برای سازماندهی امور شیعیان در لبنان خلاصه می شود. وی توضیح داد كه این سازمان اساساً باعث جدایی میان مسلمانان نخواهد بود بلكه ادای وظیفۀ همبستگی كامل مسلمانان را از راه گفت وگو و تفاهم و تقریب، تسهیل خواهد كرد. وی تأكید كرد كه این مجلس نه سیاسی است و نه فرقه گرا، بلكه مبارزه با فرقه گرایی در رأس اهداف آن قرار دارد. او نیز اشاره كرد كه مخالفت هایی كه با مجلس شد، علت اصلی قوت آن است.

امام صدر دربارۀ مخالفت هایی كه با برپایی این مجلس شده، ابراز داشت: «ما در دوره ای كه برای تأسیس مجلس تلاش می كردیم، از مخالفت های زیادی رنج می بردیم و همین مخالفت ها عامل اساسی قدرت مجلس شد، زیرا اندیشۀ تأسیس این مجلس را به همۀ دل ها وارد كرد. مخالفتْ امری طبیعی است و وجود آن به مجلس خدمت كرده و این مجلس اكنون به شكلی قانونی تأسیس شده است و باید محلی برای گردهم آمدن همگان و محور مشترک همۀ شیعیان باشد.»

امام صدر در پاسخ به پرسشی چنین گفت: «مجلس در كلمۀ سازماندهی و به تعبیر دقیق تر در كلمۀ تلاش برای سازماندهی خلاصه می شود، زیرا شیعیان همواره امكانات مادی و فرهنگی و فكری و انسانی داشته و برخوردار از شایستگی هایی بوده اند، اما هیچ عاملی این فرقه را گرد یكدیگر نمی آورده و نیروهای آن پراكنده و چه بسا، مشغول مبارزه با هم بوده اند. ما روز انتخاباتِ هیئت های شرعی و اجرایی، تلاش كردیم این نیروها را گردهم آوریم.

واژۀ سازماندهی واژهای كوچك، ولی دلالتی بزرگ دارد، زیرا اساس هر چیزی است. كار نامنظم و نهاد تشكل نایافته از پیش محكوم به شكست است. شیعه از آغاز تاریخ به سبب مواضع صادقانه اش مورد ستم قرار گرفته و هیچگاه موجودیتی مستقل نداشته است. فرزندان این فرقه همواره پراكنده و تحت تعقیب بوده اند و نتوانسته اند گِرد هم آیند و تشكلی برپا كنند، تا اینكه در این كشورِ آزاد فضایی مناسب یافتند و فضاهایی نیز در كشورهای دیگر یافتند. اما فرزندان این فرقه هنوز نیز خشونت تاریخ و هراس و سرگشتگی گذشته را لمس می كنند. مجلس اعلای شیعیان نخستین تشكل از نوع خود در تمام تاریخ شیعه است. از این رو، كاری بزرگ و دستاوردی عظیم است.»

امام صدر توضیح داد: «مجلس اعلا به هیچ روی عامل تفرقه میان مسلمانان نیست، زیرا شرط همبستگی میان مسلمانان تقریب آنان به یكدیگر است و شرط تقریب گفت وگو است و گفت وگو جز با سازماندهی فرقه های اسلامی محقق نخواهد شد. این موضع ماست و دست ما برای دوستی دراز و دل ما به روی همۀ فرقه ها گشوده است و مجلس ما نه سیاسی است و نه فرقه گرا؛ بلكه می خواهد با فرقه گرایی مبارزه كند. همكاری ما با دیگر فرقه ها در عرصۀ ملی و دینی و آرمان ها و ارزش ها ضروری است.

ما امروز در برابر مشكلات اجتماعی و عمومی قرار گرفته ایم، در برابر فساد و سست دینی و وارفتگی و بی هویتی پسران و دختران جوان. در این زمینه، یعنی جلوگیری از فساد اخلاقی فزاینده ای كه سرنوشت لبنان و جهان را تهدید می كند، با همۀ مذاهب و فِرَق در لبنان همراه خواهیم بود و با تمام اخلاص همكاری خواهیم كرد و طبیعی است كه این تلاش باید به طور قطع با همكاری فرقه های دیگر و مقامات مسئول همراه باشد. در زمینۀ ملی نیز با همۀ اخلاص با دیگر فرقه ها همكاری خواهیم كرد. ما در این كار پیشگامیم و خود و نیروها و عناصر و هستی خود و همۀ داراییمان را در راه بهروزی میهن مشترک تقدیم می كنیم. ما در خط مقدمیم و وظیفۀ خود را در مقام ملتی آگاه كه در وضعیت جنگی به سر می برد، ادا خواهیم كرد و چونان ملتی تنبل نخواهیم بود كه توجهی به وظیفۀ خود ندارد.

ما در این منطقه با كمک مسئولان وظیفۀ خود را ادا خواهیم كرد تا از سرزمین و كرامت و شرافت و تاریخ خود پاسداری كنیم. شک نیست كه ما با قدرت خود و قدرت منطق خود به دو هدف دست می یابیم: حراست از سرزمینمان و مشاركت با برادرنمان در آزادسازی اراضی اشغالی.»

امام صدر سخن خود را چنین پایان داد: «شیعیان هیچگاه از مسئولیت های ملی و قومی خود شانه خالی نكردند و فرزندان مهاجر ما هم كه در جای جای جهان زندگی می كنند، نقش پیشتازانه ای در مسائل ملی و قومی ایفا می كنند.»