سی ام بهمن ماه، برابر با سالگرد القای موعظۀ روزۀ امام موسی صدر، به عنوان یک روحانی مسلمان شیعه در کلیسای کبوشیین است.
امام موسی صدر، در تاریخ ۱۹ فوریه ۱۹۷۵ برابر با ۳۰ بهمن ۱۳۵۳ سخنانی در
قالب خطبۀ موعظۀ آغاز روزه، در کلیسای کبوشیین بیروت ایراد کرد که اقدامی که برای تعامل و گفت و گو میان ادیان جهان بود.
در این مراسم، که بزرگان مسیحیت لبنان در بالا‌ترین سطوح سیاسی و دینی فرقه‌های مسیحی در آن شرکت داشتند، از امام صدر به عنوان نماد «گفت وگو و تعایش» تجلیل به عمل آمد.
شارل حلو، رئیس‌جمهور اسبق لبنان، در این باره می‌گوید: «برای نخستین بار در تاریخ مسیحیت یک روحانی غیرکاتولیک در یک کلیسای کاتولیک و برای جمعی از مؤمنان در جایگاه موعظه سخن می‌راند. این اتفاق نه‌تنها اعجاب‌انگیز بلکه موجب تامل و تفکر عمیق و درازمدت است.»
اقدام بعدی امام دعوت از بزرگان مسیحیت برای ایراد خطبه‌های نماز جمعه بود که متاسفانه به سبب جنگ داخلی لبنان این برنامه تحقق نیافت.
امام موسی صدر در بخش‌هایی از این موعظه که در ابتدا با عباراتی از دعای افتتاح آغاز می‌کند، می‌گوید: « برای انسان گرد آمده‌ایم، انسانی که ادیان برای او آمده‌اند، ادیانی که یکی بوده‌اند و هرکدام ظهور دیگری را بشارت می‌داده است و یکدیگر را تصدیق می‌کرده‌اند. خداوند، به واسطۀ این ادیان، مردم را از تاریکی‌ها به سوی نور بیرون کشید و آنان را از اختلافاتِ ویرانگر نجات داد و پیمودن راه صلح و مسالمت آموخت. ادیان یکی بودند، زیرا در خدمتِ هدفی واحد بودند: دعوت به سوی خدا و خدمتِ انسان. و این دو نمودهای حقیقتی یگانه‌اند. و آن گاه که ادیان در پی خدمت به خویشتن برآمدند، میانشان اختلاف بروز کرد. توجه هر دینی به خود آن‌قدر شد که تقریباً به فراموشی هدفِ اصلی انجامید. اختلافات شدت گرفت و رنج‌های انسان فزونی یافت.»
امامی در کلیسا
حارس فرحات، روزنامه‌نگار لبنانی پس از سخنرانی امام موسی صدر در کلیسای کبوشیین در مقاله‌ای که در روزنامه الجمهوریه و در تاریخ ۲۲ فوریه ۱۹۷۵ نوشت به توصیف و تبیین این رویداد، به زبانی ادبی پرداخته است.
او در این مقاله نوشته است: « امامی در کلیسا و در محراب نماز و موعظه ایستاده است. این مناجات انسان با خودش، مناجات انسان با خداوند، و موعظه‌ای است برخاسته از تعامل میان نیروهای او و نیروهای دیگران برای خیر رساندن به همۀ افراد بشر ... در لبنان امامی به کلیسا رفته است! لبنان تنها کشور دنیاست که به عرصه همزیستی زلال و خالصانه دینی میان همه ادیان، مشهور و متمایز است. کشیشان کلیسای کبوشین کار خوبی کردند که از سید موسی صدر دعوت کردند تا مراسم موعظه روزه را در محراب کلیسایشان افتتاح کند و با این کار دری بزرگ به روی گفت‌وگو میان ادیان گشودند.»
گام‌های پی‌درپی امام صدر برای گفت‌وگو و تعامل
امام صدر با شعار و هدف گفت‌وگو و همدلی میان اقوام و مذاهب کار خود را در لبنان آغاز کرد و در ادامه تلاش‌هایش، گفت‌وگو از مرزهای لبنان فراتر رفت و با ملت‌های دیگر پی گرفته شد. او در اولین روزهای هجرت به لبنان در زمستان سال 1338 شمسی، با طرح شعار «گفت‌وگو، تفاهم و همزیستی»، پایه‌های روابط دوستانه و همكاری صمیمانه‌ای را با مطران یوسف الخوری، مطران جرج حداد، شیخ محی‌الدین حسن و دیگر رهبران دینی مسیحی و اهل سنت آن كشور بنا نهاد.
برخی از فعالیت‌هایی که امام صدر برای گفت‌وگو و ایجاد همدلی و همبستگی در لبنان و خارج از لبنان میان پیروان ادیان انجام داد را می‌توان به شرح زیر نام برد:
*حضور در کلیساها، مراسم، اعیاد و ضيافت‌های مسیحیان و گفت‌وگو با رهبران مسیحی در لبنان
*حضور در مراسم تاجگذاری پاپ پل ششم به دعوت واتیکان
*سفر به کشورهای شمال آفریقا برای تشکیل طرحی برای همفکری مراکز اسلامی اسلامی مصر، الجزایر و مغرب با حوزه‌های علمیه شیعه لبنان
* حضور در سلسله گفت‌وگوهای اسلام و مسیحیت با حضور بزرگان این دو دین در مؤسسه فرهنگی «الندوه اللبنانیه»
* دعوت از شیخ حسن خالد، مفتی اهل سنت لبنان به جهت همفکری با یکدیگر برای توحید شعائر، اعیاد و فعالیت‌های اجتماعی طوائف اسلامی
* امضای میثاق نامه میان قبائل مختلف جنوب لبنان برای از بین بردن عادت ناپسند خونخواهی
* اعلام یکی بودن دو مذهب علوی و جعفری لبنان به عنوان گامی مهم در مسیر انسجام اجتماعی
* تشکیل هیئت گفت‌وگوی ملی در 24/9/1975 با حضور بیست شخصیت سیاسی لبنان و با هدف تعیین اصول و مبانی رسیدن به راه‌حل نهایی
* برگزاری گردهمایی رهبران مذهبی فرقه‌های لبنان در 4/10/1975 در مقر پاتریاک مارونی‌ها در بکرکی و در مقر دارالفتوای اهل سنت
* ارسال طرح مدون توحید شعائر، اعیاد و فعالیت‌های اجتماعی طوائف اسلامی، به اجلاس سال ۱۳۴۹ «مجمع بحوث اسلامی» در قاهره
امام گفت‌وگو در اسارتاینک سی و هشت سال از روزهای نبودن او می‌گذرد، او که از انسان گفت و برای پاسداشت کرامت انسان از هر دین و مذهب و ملیتی که بود، از پا ننشست و با همه به گفت‌وگو نشست تا تفاهم و صلح را برای آرامش و زندگی در خور کرامت انسانی فراهم کند.
او از انسان و آزادی او برای حفظ کرامتش گفت اما سال‌هاست که آزادی او را به یغما برده‌اند و بی‌رحمانه در پس جنایتی بزرگ که علیه بشریت به شمار می‌رود، در زندان اسارت محصورش کرده‌اند.
حورا صدر، دختر امام موسی صدر در سخنانی در یک کنفرانس خبری که 6 سال قبل در روزهای آغازین انقلاب لیبی برگزار شد، می‌گوید: «33 سال است حیات و اسارت امام را فریاد می زنیم اما کو گوش شنوا؟ 33 سال است که فریاد می‌زنیم تا این شخصیت تاریخ ساز را که ایرانی هم هست از بند قذافی آزاد کنید، اما گویی اهالی سیاست خواب بودند شاید هم هنوز خوابند.»
سی و هشت سال از ربوده شدن و ناپدیدسازی اجباری می‌گذرد، اما فریاد خانواده امام موسی صدر و دوستداران و آزادگان جهان بلند است که آزادی او را می‌خواهند و در این مسیر امید خود را برای پیگیری از دست نمی‌دهند تا پایان اسارت و آزادی او و دو همارهش را بشارت دهند.