در پي پذيرش "سعد مجبر" فرستاده ويژه ژنرال "معمر القذافي" رهبر ليبي توسط مقامات كشور
در پی پذیرش «سعد مجبر» فرستاده ویژه ژنرال «معمر القذافی» رهبر لیبی توسط مقامات کشورمان، خانواده امام موسی صدر با ارسال نامهای دردمندانه به نمایندگان مجلس شورای اسلامی بهعنوان مؤسسان کمیته پیگیری قضیه ربودن امام موسی صدر و امضاکنندگان نامه تاریخی مجلس برای پیگیری موضوع ربودن ایشان، از شیوه رفتار مسؤولان جمهوری اسلامی ایران با این شخص بهشدت گلایه کردند.
به گزارش سرویس دیپلماتیک خبرگزاری کار ایران (ایلنا)، متن کامل این نامه که در میان تکتک نمایندگان توریع شده، به این شرح است:
«نماینده محترم مردم در مجلس شورای اسلامی؛
با سلام فراوان؛
همانطور که مستحضرید، در این ایام، نگرانی و احساس ضعف مسؤولان سیاستخارجی کشور و ملاقاتهای گوناگون ایشان با مقامات لیبیایی، سرانجام به سفر «سعد مجبر» به ایران منجر شد و بسیاری از حریمها گستاخانه شکست.
برای اولین بار است که یک مقام ردهپایین لیبیایی با تمام مقامات عالیرتبه جمهوری اسلامی یعنی ریاستجمهوری، ریاست مجلس، ریاست مجمع تشخیص مصلحت، وزیر امور خارجه و برخی دیگر، به صورت علنی و با برخی از تصمیمسازان، غیر علنی ملاقات میکند و مانند یک رئیسجمهور دوست، مورد استقبال پر شور قرار میگیرد. حادثه دردناک و توهینآمیزی بود اما توجه به نکات ذیل شایسته است:
۱- استقبال بینظیر ایران از «سعد مجبر»، از یکسو بیانگر شتابزدگی در محاسبات و آیندهنگری نادرست متولیان سیاستخارجی است و از سوی دیگر، به لیبیاییها و دیگر ناظران بینالمللی و دولتهای غربی فهماند که مقامات ایران، در ارتباط با مسأله هستهای بهشدت احساس ترس و نگرانی میکنند و برای کسب یک رأی حاضرند از اصول و ارزشها و عزتشان دست بردارند.
۲- صرف این همه هزینه سیاسی و اعطای این همه امتیاز برای جلب رضایت لیبی، از دو حال خارج نیست: یا مسؤولان سیاستخارجی و امنیتملی گمان میکردند که تصمیمات شورایحکام برآیند رأیگیری آزاد است و رأی لیبی به نفع ایران خواهد بود؛ در این صورت، واقعاً باید از این سادهپنداری مسؤولان و نا‌آگاهی ایشان از استراتژی غرب تأسف خورد و از آینده تصمیمات احساس نگرانی کرد یا گمان میکردند که دوستی و همپیمانی لیبی با آمریکا، تأثیری بر کاهش دشمنی کاخسفید با جمهوری اسلامی میگذارد که باز هم جای تأسف و افسوس است؛ آن هم لیبی، حکومتی که عامل و بانی نخستین ایجاد غائله هستهای و منبع فروش اطلاعات هستهای ایران به غرب بوده است. دریغا و صد افسوس؛ عاقبت هم دیدیم که حکومت بدوی لیبی در آخرین لحظات چه کلاهی سر تمدنی ایرانی اسلامی گذاشت.
۳-ای کاش دولتمردان ایران، جامعه شیعه و دیگر مردم لبنان و خانواده امام موسی صدر و علما و مراجع و دانشگاهیان و علاقهمندان دیگر و نخبگان امضاکننده نامه سرگشاده را در باب پیگیری جدی قضیه امام موسی صدر را مطمئن نکرده بودند و‌ای کاش حتی اگر میخواستند تعهدات و مسؤولیتهای خود را نادیده بگیرند اینطور ملاقاتها و محتوای گفتوگوهایشان را علنی نمیکردند و‌ای کاش دستکم برای حفظ ظاهر هم که شده، قضیه امام موسی صدر را به ربایندگان ایشان نمیفروختند و‌ای کاش در این معامله ناصواب چیزی عایدشان میشد.ای کاش ما را نسبت به پیگیری جدی قضیه ربودن امام موسی صدر و آزادی ایشان امیدوار و مطمئن و دلخوش نمیکردند.ای کاش ما را به حال خود رها میکردند و از جانب ما تصمیم نمیگرفتند.ای کاش اگر دفاع از حقوق شهروندان را در این مرحله مصلحت نمیدانستند در ملاقات حضوری با عناصر لیبی، قول مساعدت از جانب دولت و مردم ایران و خانواده امام موسی صدر نمیدادند.
نماینده هوشیار مردم؛
شما بزرگواران، مؤسسان کمیته پیگیری قضیه ربودن امام موسی صدر و امضاکنندگان نامه تاریخی مجلس برای پیگیری قضیه ربودن امام موسی صدر هستید. حال که سموم نا‌امیدی قلبهای امیدوار و متوقع را سوزانده و نهال اطمینان به آینده را خشک کرده و اعتبار و آبروی ایران را خدشهدار ساخته، حداقل برای حفظ اقتدار ملی، حفظ اصول و ارزشهای انسانی، اجرای قانون اساسی مبتنی بر حقوق شهروندی، تحقق رهنمودهای اسلامی و رفع شرمساری تاریخی، از شما تقاضا میکنیم که به فکر جبران مافات باشید و راه قربانیشدن اصول را مسدود فرمایید و تمنا داریم تا دیر نشده، آب رفته را به جوی باز آورید و دلهای شکسته را مرهم نهید و اعتماد و امیدهای شیعیان لبنان و ایران را مستحکم کنید. شما بزرگواران، نمایندگان مردم و محور اعتماد منادیان حق و حقیقت و رفع مظلومیت هستید.
طرحی نو در اندازید و چارهای بیندیشید و جبران فرمایید. مبادا سکوتتان باعث تجری بیشتر لیبی و دلسردی دوستان شود. مبادا دشمنشاد شویم..
بار ال‌ها؛ عنایتی و نصرتی
با تشکر
خانواده صدر»