در این گفتگو محمد عبدالملک، رئیس مؤسسه «حفظ حقوق بشر» لیبی و دکتر ابوالقاسم اصمیده، رئیس سابق مؤسسه لیبیایی «الصحیفه»، به صورت تلفنی شرکت داشتند. مهمان برنامه به مسأله امام موسی صدر پرداختند. در زیر آنچه درباره این موضوع گفته شد، می‌آید:

حسین عزالدین: استاد فرج، شما مبالغه می‌کنید، وقتی دکتر ابوالقاسم می‌گوید که این مسائل واقعیت ندارد، شما از اتفاقات سوء استفاده می‌کنید، تا دست کم برنامه‌ای ضد نظام لیبی طرح کنید.

شما از قبل چنین می‌کردید.

فرج ابوالعشه: طبیعتاً، انکار نمی‌کنم.

حسین عزالدین: یعنی از رویداد‌ها سوء استفاده کردید؟

فرج ابوالعشه: نه، من از اتفاقات سوء استفاده نمی‌کنم. اساساً این اتفاقات رخ داده است و زاییده خشم‌های فرو خورده گذشته است. معارضین دیگر لیبیایی نیز هستند که هنوز هم به اصلاحات در لیبی امیدوارند، و معتقدند که مردم لیبی نمی‌توانند، قیام کنند. ولی این بار مردم لیبی حرکتی کردند تا خشمهای فرو خورده را نشان دهند، و این جنایتی که اتفاق افتاد از الف تا یاء آن برنامه ریزی شده بود.
 
می‌دانید که روز چهارشنبه نشست خبریی با حضور برلوسکوتی و نخست وزیر لبنان، فؤاد سینیوره، برگزار شد، و برای نخستین بار برلوسکونی وعده بررسی دوباره پرونده امام غایب را داد.

حسین عزالدین: امام موسی صدر...؟

فرج ابوالعشه: بله، امام موسی صدر، و توافق شد که وزرای دادگستری دو کشور برای بررسی پرونده با هم دیدار داشته باشند. این مسأله قذافی را به وحشت انداخت، زیرا با سوء استفاده از فشارهای سیاسی و سوداگری، و حتی با خریدن دستگاه قضایی ایتالیا، موفق شد، پرونده را ببندد. من می‌گویم که قذافی در روز پنج شنبه، همزمان با حضور نبی بری در رم این تظاهرات را برای فشار بر برلوسکونی ترتیب داد. ببینید چگونه از مسأله تظاهرات سوء استفاده و موج سواری کرد، ولی وقتی که تظاهرات از دستش خارج شد و مسأله جدی شد، با خونسردی آدم کشت. او مجرم است و جنایاتش شناخته شده است. او خون جوانان را ریخت. در میان آنان جوان ۱۵ ساله هم بود. او امروز سخن می‌گوید بی‌آنکه، به دلیل این جنایت حتی عذرخواهی کند. می‌گوید اگر آن‌ها را نکشته بود، آن‌ها خانواده سفیر را می‌کشتند، و برای اینکه بتواند به غرب بگوید که من سد بلند شما هستم، در برابر موج اسلام خواهی که در لیبی به راه افتاده.

طبیعتاً اسلام به حرکتش در لیبی ادامه می‌دهد، نه تنها در لیبی بلکه در همه جا، این مسأله فقط مسأله اسلام نیست، بلکه اساساً مسأله‌ای ملی برای نجات از این نظام فاشیستی، به معنای دقیق کلمه، است، و با اشغالگیریهای فاشیستی موسیلینیی فرق نمی‌کند و موسیلینی که در کنار ما است با موسیلینی فرقی نمی‌کند.