حجتالإسلام و المسلمین محمود قوچانی خاطرات خود از امام موسی صدر را در دیدار با گروه تاریخ شفاهی مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر بیان کرد.
به گزارش روابط عمومی مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موس صدر، حجت الاسلام والمسلمین محمود قوچانی، که فرزند مرحوم آیتالله حاج شیخ عباس قوچانی از اساتید برجستۀ عرفان و اخلاق در حوزۀ نجف است، در بیان خاطرهای از سالهای نخست تحصیل گفت: زمانی که ما در سنین نوجوانی دروس سطح را در نجف میخواندیم، گاهی همراه مرحوم ابوی در مجالس روضۀ منزل آقایان شرکت میکردیم.
وی افزود: یادم هست امام موسی صدر که آن زمان در نجف اقامت داشتند، پشت مسجد شیخ انصاری منزلی اجاره کرده بودند و در آنجا روضهای سه روزه داشتند که همراه ابوی رفتیم و اتفاقاً عدهای از علما هم حضور داشتند. علمای نجف معمولاً از این نوع مراسم در مناسبتهای مختلف برگزار میکردند که مستمعین و حاضرین هم چهرههای طراز بالا و آقایان محترم اهل علم بودند و عوام شرکت نداشتند. البته، این روضه در یک اتاق کوچک بود و افراد میآمدند، دقایقی مینشستند و میرفتند.
این نویسنده و پژوهشگر علوم دینی، همچنین، افزود: داستانی هم از قول مرحوم ابوی شنیدهام که طرح آن خالی از فایده نیست. ایشان می فرمودند: دو تن از طلاب بسیار فوقالعاده و با استعداد در حوزۀ علمیۀ قم بودند که نبوغی داشتند و یکی از آنها آقا موسی صدر بود. همان زمان گویا شایع شده بود که اینها میخواهند از حوزه خارج بشوند.
وی گفت: آیتالله العظمی بروجردی هر دو نفر را میخواهد و حضوراً به آنها میگوید که من چنین چیزی شنیدهام. اما به شما توصیه میکنم از حوزه و روحانیت خارج نشوید و دروس حوزه و طلبگی را ادامه بدهید. هزینه زندگی شما را من بر عهده می گیرم.
نظر آقای بروجردی این بود که اگر مشکلات معیشتی موجب خروج این دو نفر، که جوانهای با استعدادی بودند، از حوزه میشود، از آن جلوگیری کنند. خب امام موسی صدر در حوزه ماندند و به فعالیتهای شان هم در همان چارچوب طلبگی و روحانیت ادامه دادند، اما آن فرد دیگر ادامه نداد و مسیر دیگری رفت که نمیخواهم به آن بپردازم. به هرحال، این روایتی بود که مرحوم ابوی دربارۀ مقام امام موسی صدر میگفت و از صلاحیتها و نبوغ و استعداد و صفای ظاهری و باطنی ایشان تمجید میکرد.
حجت الإسلام و المسلمین قوچانی با اشاره به خاطرۀ سخنرانی امام صدر در مسجد هندی نجف در اواسط دهۀ چهل شمسی گفت: تا آنجا که به خاطر دارم این سخنرانی دربارۀ مسائل اجتماعی بود و ایشان با همان نبوغ و بینش عمیق و دوربینی گستردهای که داشتند، دیدگاههای خود را مطرح کردند و مورد توجه همه قرار گرفت.