به گزارش سرویس دیپلماتیک خبرگزاری کار ایران (ایلنا)، در این تحلیل با اشاره به اینکه تحقیقات جدید دستگاه قضایی لبنان هیچ پیشرفت واقعی نداشته، ادعا شده است که لیبی تلاش کرد که برای آنچه که «نمایان شدن حقیقت» خوانده شده، به دستگاه قضایی ایتالیا متوسل شود. به ادعای نویسنده این مقاله، این اقدام، اهمیت پرونده را نزد کشوری نشان می‌‏دهد که «شورای ملی و عدالت و امنیت» آن امام موسی صدر را «انسانی مبارز و دوست» توصیف می‌‏کند.

در ادامه این مقاله ادعا شده است: تلاش لیبی برای کشف چگونگی ناپدید شدن امام و همراهانش سال‌‏هاست که ادامه دارد و مسؤولان کشور لیبی بار‌ها این پرونده را با بیروت، دمشق و تهران بررسی کردند و خواستار تشکیل یک شورای سه‌‏گانه با نظارت قضات لبنانی برای کشف حقیقت شدند هرچند این تلاش‌‏‌ها از زمان مطرح‌‏شدن نتیجه نداده و هنگامی که «رفیق حریری» نخست‌‏وزیر سابق و فقید لبنان در سفر به لیبی در سال ۲۰۰۰ در تلاش برای حل این بحران با مقامات لیبی برای تشکیل یک شورای مشترک امنیتی به توافق رسید، دو جنبش امل و حزب‌‏الله لبنان تشکیل چنین شورایی را تلاش برای تبرئه لیبی به شمار آوردند.

در این تحلیل آمده است: ‌‏ چیزی که اتفاق افتاد، شناخته شده بود. تحولات فراوانی در روابط لبنان و لیبی به وجود آمده است. تحولاتی که بعد از دعوت نشدن مقامات لیبی به جلسه افتتاحیه پارلمان لبنان در سال ۲۰۰۰ به اوج رسید و لیبی سفیر خود را از بیروت فراخواند و پس از آن اعلام کرد که به غیر از لبنانی‌‏هایی که همسرانی لیبی‌‏الاصل دارند، هیچ لبنانی دیگری نمی‌‏تواند به لیبی وارد شود. در آن تاریخ ۱۸ هزار لبنانی در لیبی مقیم بودند و بسیاری از آن‌ها بر اثر این تصمیم حکومت لیبی زیان دیدند. تجار و سازندگان لبنانی نیز دراین میان از زیان بی‌‏نصیب نماندند.

در تحلیل الکفاح‌‏العربی با اشاره به اینکه در آن هنگام تلاش‌‏های پی‌‏گیری از سوی بیروت، دمشق و تهران برای حل مسأله امام موسی صدر در جریان بود و «سید محمد خاتمی» رئیس‌‏جمهوری سابق ایران، «محمد ابطحی» را مأمور بررسی این پرونده کرد، آمده است: ناظران متقاعد شده‌‏اند که حکم دادگاه رم، مسأله امام موسی صدر را بار دیگر به عنوان یک مرجع دینی و رهبر سیاسی و مصلح اجتماعی و سمبل ملی وارد مسیر جدیدی می‌‏کند.

نویسنده این تحلیل ادعا می‌‏کند: ابهامات بسیاری در پرونده قضایی لبنان علیه مقامات لیبی وجود دارد که مانع عادی‌‏سازی روابط لبنان و لیبی پس از ۲۷ سال تنش خودجوش و برنامه‌‏ریزی شده، شده است. در این تحلیل با اشاره به اظهارات سرهنگ «عزیز عمر شنیب» سفیر سابق لیبی در اردن، می‌‏افزاید: این اظهارات، نمونه‌‏ای از حجم سرمایه‌‏گذاری سیاسی دراین مسأله را نشان می‌‏دهد.

بر اساس این مقاله، این سفیر لیبی که پست‌‏های بسیاری در کشور خود داشته، پیش از آنکه به یکی ازمخالفان نظام لیبی تبدیل شود یکی از مسؤولانی بود که لیبی را به اختفای امام موسی صدر متهم کرد اما در آخرین روز‌ها اتهامات خود را پس گرفت و ادعا کرد که اظهاراتش بی‌‏اساس است و فقط یک جهش سیاسی بوده است.

در این تحلیل ادعا شده است: ‏ اگر به حکم قضات ایتالیا بازگردیم برای ما ثابت می‌‏شود که این حکم با بازنگری در ساختار رخداد‌ها، از شهادت‌‏های جدیدی برای فعال کردن موضوع پرونده و نقض تمامی تحقیقات و مطالعات سابق ایتالیا، استفاده کرده است.

به نوشته الکفاح‌‏العربی، دادگاه ایتالیا با ادعای ترک طرابلس توسط امام موسی صدر و دوستانش به مقصد رم، سعی دارد امکان بررسی این پرونده را به استناد ماده ۷۴ از قانون اصول دادگاه‌‏های جزایی ایتالیا، به دادگاه رم منحصر کند زیرا به ادعای آن‌ها جنایت ناپدید شدن امام موسی صدر و دوستانش در ایتالیا صورت گرفته است و این موضوعی است که هرگونه مسؤولیت را از مقامات لیبی در رابطه با این پرونده سلب می‌‏کند.

الکفاح‌‏العربی در ادامه ادعاهای خود آورده است: معمای ناپدیدن شدن امام موسی صدر با توجه به این وضعیت از لیبی فرا‌تر رفته و با توجه به حکم دادگاه رم، این مساله لبنانی از معمای لیبی به معمای ایتالیا تبدیل شده است.

این مقاله می‌‏افزاید: این مسأله برای لبنان بسیار اهمیت دارد زیرا با سمبل ملی این کشور یعنی مقاومت در ارتباط است و مبارزات امام موسی صدر اولین سنگ بنای به وجود آمدن مقاومت لبنان و پیروزی تاریخی آن بود.

در این مقاله با اشاره به اینکه امام موسی صدر به این موضوع ایمان داشت که بزرگواری و آزادی انسان و رشد آن در تمامی ابعاد دو رکن اساسی دارد؛ اول وطن و دوم ایستادگی و رویارویی با تهدیدات دشمنان، آمده است: امام تلاش کرد این باور‌ها را در زندگی مبارزانه خود تحقق بخشد.

به نوشته الکفاح‌‏العربی، امام مجلس اعلای شیعیان لبنان را تأسیس کرد و «جنبش محرومین» را رهبری کرد و خواستار وحدت مناسک و آداب میان مذاهب اسلامی شد. وی همچنین خواستار وحدت و تقویت وحدت‌‏ملی در لبنان شد و جنبش امل لبنان را برای رویارویی با هجوم مستمر اسرائیل به مردم جنوب لبنان تشکیل داد و از مقاومت ملت مظلوم فلسطین حمایت کرد.

در این مقاله آمده است: در اوج فعالیت امام موسی صدر، جنگ داخلی در لبنان شعله‌‏ور شد و وی برای آرامش اوضاع بین تمامی گروه‌‏‌ها، می‌انجیگری کرد و برای کاهش اختلافات و فروکش کردن این جنگ، شوراهای مختلفی تشکیل داد.

این مقاله با تلاش برای تبرئه لیبی از جرم ربودن امام صدر، ادعا می‌‏کند: دستاوردهای مهم امام موسی صدر سبب شد وی هدف «قدرت‌‏های بزرگی» باشد که برای ویرانی لبنان بر سر لبنانی‌‏‌ها، برنامه‌‏ریزی می‌‏کردند. آن‌ها سعی کردند وی را از صحنه حذف کنند تا میدان پیکار را برای عملی کردن طرح‌‏های خبیثانه خود بر ضد لبنانی‌‏‌ها و نسل‌‏های آینده به سود خود بی‌‏رقیب ببینند.

الکفاح‌‏العربی می‌‏افزاید: برای همه آشکار و روشن است که شخصیت امام موسی صدر، مورد توجه رهبران مقاومت لبنان به ویژه پس از ناپدید شدن وی از میدان مبارزه و مقاومت بود. «سید حسن نصرالله» دبیرکل جنبش حزب‌‏الله لبنان در رأس این رهبران است که از جوانی دنباله‌‏رو اندیشه‌‏های این رهبر تاریخی و پیام وی برای حمایت از انسان‌‏‌ها و بزرگواری آن‌ها، وطن، رشد و مقاومت بود.

این مقاله در پایان می‌‏نویسد: به نظر می‌‏آید شدت پیروی سید حسن نصرالله از امام صدر پس از مدت‌‏‌ها در نزدیکی ویژگی‌‏های وی به ویژگی‌‏های امام صدر نمایان شده است به ویژه این تأثیر را می‌‏توان در شخصیت کاریزما و قدرت تأثیر سید حسن نصرالله در مخاطبان ملاحظه کرد. بر اثر تأثیرپذیری از امام موسی صدر، سید حسن نصرالله به جنبش امل پیوست تا زندگی سازمانی وی بعد‌ها تبدیل به قاعده‌‏ای اساسی برای مبارزه در رأس حزب‌‏الله شود.