امام موسی صدر در سال ۱۳۴۴ شعری را با عنوان «مهتاب» سرود که آن را به همسرش بانو پروین خلیلی تقدیم کرده است.
به گزارش روابط عمومی مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، غزل «مهتاب» را امام موسی صدر در سال ۱۳۴۴ برای همسرش پروین خلیلی سروده است.
این غزل که در دفتر آیت الله سید مرتضی مستجابی با این توضیح ذکر شده است که «غزل در بحر خفیف و دارای توشیح متناسب در دو مصرع، از: موسی صدر» از این قرار است:
پرده‌ای از پرند س‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍یم اندود ماه بر دوش شام گسترده
روشن و دلکش و خیال‌انگیز وز نسیم شبانه افسرده
و اندر اعماق آشیانه خویش سر خود مرغ حق فرو برده
یاد بیداری و تلاش و سخن از خیال زمانه بسپرده
نیمی از شام هجر بگذشته صحبت غم به جانم آورده
خواب بگریخته زدیده من دامن از اشک چشم پر کرده
لیک با رنج جانگداز فراق روح باز از غمش نیازرده
یاد مهر حیات‌بخش مَهَم زنده می‌دارد این تن مرده
لاله هاوی او چراغ به دست نور بر شام هجر بسپرده
یا رب از جور دهر برهانش تا که برپاست این سراپرده
این شعر با دستخط امام موسی صدر نزد آیت الله سید مرتضی مستجابی محفوظ است و ایشان آن را در اختیار مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر قرار داده اند. نکتۀ حایز اهمیت این است که حروف اول مصرع‌های اول این غزل نام «پروین خلیلی» و حروف اول مصرع‌های دوم این غزل نام «موسی صدر» را می‌سازند.