... از ابتدا تلاش ما بر آن بوده که بدون تغییر در مواضع و انکار اصول ثابت
شده، و بی‌آنکه از رویکردهای اصولی و صحیح خود منحرف شویم، وضعیت موجود
جامعۀ خویش را بهبود بخشیم و در راه تکامل آن گام برداریم و این همان
اندیشه‌ای است که امام ربوده شده، سید موسی صدر، اصول و مبانی آن را بنیان
نهاده‌اند.
امام سید موسی صدر به عنوان یک پیشوای ملی و فراجناحی، خود و اندیشه خویش را در راه رسیدن به وحدت حقیقی وقف کرد و با تفرقه، پراکندگی و تشت آراء و تنگ‌نظری در همۀ ابعاد به مبارزه برخاست و با گفتار و کردار خود، گرایش‌ها و تعصبات طایفه‌ای و مذهبی را نفی نمود، تا سرزمین و ملت لبنان را متحد گردانَد و آنان را عزم و اراده‌ای آهنین عطا کند.
او می‌خواست لبنان یک سرزمین عربی باشد، نه یک کالبد بیگانه و وصلۀ ناجور در منطقه که با دیگر ملت‌ها تبادل و داد و ستدی نکند. او می‌خواست ملت لبنان، ضمن همکاری با دیگر ملت‌ها، مسئولیت خود را در جهان عرب بر دوش کشد.. اما بیانیۀ هیأت دولت، با درج عبارتی محتاطانه که بیشتر به یک تعارف شباهت دارد، چنین آورده است: «... همچنین دولت، توجه لازم به قضیۀ ناپدید شدن امام صدر را در دستور کار خود قرار خواهد داد».
در واقع تنها عبارتی که در این باره در بیانیه هیأت وزرا درج شده، همین است، در حالی که این قضیه، به همۀ ملت لبنان ارتباط دارد و بدون استثناء، همه باید بدان توجه کنند. باید در نخستین جلسۀ هیأت دولت، این موضوع در دستور کار قرار گیرد و یا اینکه نخست وزیر، به طور جدی در این رابطه موضع‌گیری نماید و ضمن پاسخ‌گویی به مسائل مطرح شده، راهکارهای اجرایی برای پیگیری موضوع اتخاذ کند، به ویژه آنکه تا این تاریخ، دولت موضع‌گیری صریح و شجاعانه‌ای در این باره انجام نداده و این در حالی است که رژیم لیبی به ناپدید شدن امام و همراهانش در خاک این کشور اعتراف کرده است.
از این رو ما مصرّانه خواستار آن هستیم که موضوع جنایتی که به ربودن امام و همراهانش منجر شد، با به کارگیری کلیۀ روش‌های قضایی و دیپلماتیک پیگیری شود.