به گزارش روابط عمومی مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، مرحوم حجت الاسلام و المسلمین محمدحسین شریعتی، که در میان نیروهای سیاسی و فرهنگی به شیخ الشریعه مشهور بود، در آذرماه سال ۱۳۹۰ به دیدار حق شتافت. مدتی پیش از رحلت در گفت‌وگو با گروه تاریخ شفاهی مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر به پرسش‌های آنان پاسخ گفت. 

وی که از سال‌های جوانی به فعالیت‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی روی آورده بود، از حلقۀ روحانیان نزدیک به امام خمینی (ره) بود و خاطرات بسیاریی از جریانات سیاسی و تاریخ تحولات معاصر داشت. 

مرحوم شریعتی در تبیین نگاه خود به امام موسی صدر گفت: ایشان فردی کاملاً عملیاتی و اجرایی بود و در حقیقت از اولین روحانیان معاصری بود که وارد نوعی حکومت‌داری و مدیریت کلان سیاسی شده بود و در عین حال، به هیچ‌وجه دچار احساسات افراطی نمی‌شد و با عقل و اعتدال و بصیرت کار می‌کرد. 

وی در ادامه افزود: آقا موسی به‌رغم مسئولیت‌هایی که داشت با نیروهای انقلابی هم مرتبط بود و همکاری می‌کرد، مثلاً نیروهایی که به لبنان و سوریه می‌رفتند از کمک ایشان بهره‌مند می‌شدند. از جملۀ این نیرو‌ها شهید محمد منتظری و یا مرحوم املایی بودند که در ارتباط با امام موسی صدر فعالیت می‌کردند. 

مرحوم محمد منتظری از طریق آقای صدر به فلسطینی‌ها نزدیک شده بود. در حقیقت آقای صدر با زیرکی خاصی هم مسائل انقلاب را تعقیب می‌کرد و هم به فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی خودش می‌پرداخت. 

مرحوم شریعتی که‌‌ همان سال‌ها درجمع اعضای دفتر امام خمینی (ره) بود، دربارۀ نحوۀ مواجهۀ امام موسی صدر با موضوع مرجعیت و معرفی مرجع اعلم گفت: امام موسی در بحث مرجعیت شرایط خاصی داشت و من‌‌ همان زمان به برخی دوستان می‌گفتم که خودتان را جای آقای صدر بگذارید و ببینید با چه شرایطی مواجه می‌شود. از یک سو، ایشان فعالیت‌های متنوعی را برای رسیدگی به امور شیعیان در لبنان آغاز کرده و پیش برده و، از سوی دیگر، به سبب شرایط خاص لبنان با مشکلات و چالش‌های جدی روبروست که نمی‌تواند آن‌طور که سایرین می‌خواهند عمل کند. متأسفانه، برخورد دوستان افراطی ما در نجف موضوع مرجعیت و ملاقات با شاه را بهانه‌ای قرار داده بودند تا بر ضد آقا موسی جوسازی کنند، در حالی که ملاقات ایشان با شاه به درخواست برخی بزرگان انجام شده بود تا برای آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی وساطت کنند.

 

وی بیان داشت: امام خمینی (ره) نسبت به ایشان علاقه و توجه زیادی داشت. من در جریان دیدار جلود، معاون قذافی، که پس از انقلاب با امام خمینی دیدار داشت، بودم. اوایل که درخواست ملاقات مطرح شد، امام خمینی قبول نکردند. پس از ده روز بالاخره امام پذیرفتند. در این دیدار امام خمینی مفصل دربارۀ آقا موسی صحبت کرد و تأکید کرد که باید مسئلۀ ایشان روشن شود. 

حجت‌الاسلام و المسلمین شریعتی همچنین با اشاره به برخی مخالفان ایرانی امام صدر در لبنان گفت: یکی از مخالفین مشهور امام صدر که همه او را می‌شناسند به آقای دعایی گفته بود چرا در سخنانت از دکتر شریعتی تجلیل کردی؟ آقای دعایی گفته بود: چه بگویم؟ به نظر شما از چه کسی تجلیل کنم؟ او در پاسخ گفته بود: از من بگو، من از شریعتی چه چیزی کم دارم؟ این فرد شخصیتی داشت که هیچ‌کس غیر از خودش را نمی‌دید و مخالفت‌هایش با امام صدر از همین منظر بود. در حالی‌که‌‌ همان زمان که این افراد مطالبی برضد امام صدر مطرح می‌کردند، هیچ‌یک از مراجع و بیوت علما که ما می‌شناختیم، هیچ‌گونه نقدی به عملکرد امام موسی نداشتند. 

وی با اشاره به خاطره‌ای از امام صدر گفت: آقا موسی به نجف آمد و در مسجد هندی سخنرانی کرد. ایشان در آن مراسم به تشریح وظایف روحانیت به تفصیل پرداخت و تأکید کرد که امروز روحانیت نمی‌تواند نسبت به آنچه در جامعه می‌گذرد، بی‌تفاوت باشد. چنین مواضعی را ما فقط در آن زمان از امام خمینی شنیده بودیم.