در بیانیه پایانی کنگره امام موسی صدر تاکید شد: نظامهای اقتدارگرا،
روحیه تلاش و نوآوری را در مسلخ استبداد و خودکامگی به قربانگاه بردهاند.
آزادی یک اصل بوده و همانند دیگر ابعاد حقوق بشر، قابل تفکیک، تصرف یا گزینش نیست نهمین همایش کلمه سواء با موضوع جایگاه آزادی در اصلاحات و نوگرایی از سوی موسسه مطالعاتی- پژوهشی امام موسی صدر برگزار شد؛ به گزارش ایلنا، این همایش در تالار یونسکو شهر بیروت و با حضور نمایندگان روسای سهگانه لبنان (رئیس جمهور، نخست وزیر و رئیس مجلس)، رهبران طایفهها و نمایندگان آنان و جمعی از وزرا، نمایندگان مجلس، علما، روحانیون، روزنامه نگاران، پژوهشگران و دیگر علاقهمندان برگزارشد.
در جلسه افتتاحیه، حاضران به پیامهای رهبران مذاهب اسلامی و مسیحی و سخنان سیدصدرالدین صدر، فرزند امام موسی صدر و نماینده مرکز مطالعاتی ـ پژوهشی امام موسی صدر گوش فرا دادند. در بیانیه پایانی این نشست اعلام شد:
این موسسه بار دیگر نگرانی فزاینده و همه جانبه خود را از ادامه وضع موجود ابراز میدارد، اکنون ابعاد مختلف این اوضاع نگران کننده را شاهد هستیم که از تهدید بزرگ در عراق و فلسطین آغاز شده و تا افزایش بیکاری و فقر در سرزمینها، نابهسامانی اوضاع سیاسی و امنیتی در کرانههای اقیانوس هند، سواح خلیج فارس و مرکز آفریقا امتداد یافتهاست.
در ادامه این بیانیه تصریح شده است: موسسه از دولتهای حاکم در کشورهای اسلامی میخواهد که آخرین رمقهای باقیمانده در جان ملتها را دریابند و پیش از آنکه فرصت از دست برود، زمینه گفتگوی شجاعانه در داخل کشور‌ها را فراهم کنند، گفتگویی که بتواند با ایجاد یک قرارداد اجتماعی نوین، بخشی از سلطه حکومت را در ازای افزایش شکوه و محبوبیت آن قربانی نماید و مردم را از دارندگان تابعیت به مرتبه شهروند ارتقاء دهد. در این بیانیه آمدهاست:
موسسه بار دیگر به تمامی انسانهای آزاده در سراسر جهان یادآور میشود که آزادی یک اصل بوده و همانند دیگر ابعاد حقوق بشر، قابل تفکیک، تصرف یا گزینش نیست. هر چند دایره آزادیهای فردی تقریبا در سراسر کره زمین، به بهانههای مختلف و ظاهرا توجیه شده هر روز تنگتر میشود، در طول دهههای گذشته فقدان سادهترین جلوههای آزادی در برخی مناطق، پایههای حکومتهای استبداد را مستحکم گردانده و سردمداران آن را در خاموش کردن هر ندای مخالف و رواج دادن مخدر تسلیم و مسکن سرسپردگی و پذیرش بیچون و چرا، یاری دادهاست.
نظامهای اقتدارگرا، روحیه تلاش و نوآوری را در مسلخ استبداد و خودکامگی به قربانگاه بردهاند و جلوههای نوینی از استبداد، خشونت، سرکوب و تبعید را به منصه ظهور رساندهاند، که افزایش شمار زندانها و بازداشتگاهها و پیدایش گروهای دسته جمعی و احساس شکست و تسلیم (در میان ملتها) را در پیداشته و به تدریج، اشغالگری، سلطه جویی و افراطیگری را به عنوان یک مشکل بزرگ جهانی موجب شدهاست این پیامدهای اسفبار، بیمقدمه و به یکباره پدیده نیامدهاند و به ظاهر نشانهای از پایان آن‌ها نیز به چشم نمیآید.
تصفیه حسابهایی که دولتهای بزرگ غربی با حکومت لیبی انجام دادند، ناخودآگاه این ذهنیت را به وجود میآورد که میتوان اصول و مبانی حقوق بشر را در قبال معامله و پرداخت پول، خرید و فروش کرد. هر چند رژیم لیبی، به خیال خود با این رفتار توانسته چهره خویش را موجه و زیبا جلوه دهد، اما هنوز هم در پس پرده رایحه ناخوشایند، استبداد، سرکوب و آدمربایی از آن به مشام میرسد.
گواه این مدعا آنکه، رژیم لیبی هنوز هم در سرپوش نهادن برجنایتی که با تعدی بر امام موسی صدر و دو همراه ایشان، عواطف و احساسات نزدیکان، کشور و امت آنان را مورد هجوم قرار داده، پافشاری میکند. در پایان بیانیه تاکید شده است: خواسته ما، در حقیقت بازگشت یک اصل است، در مسلخ سکوت تردید آمیز؛ و آزمونی است برای اطمینان از اینکه وقایعی همچنین لاکربی تکرار نخواهد شد. معیاری است برای یکسان سازی معیار‌ها وروی آوردن به راهحلهای فراگیر... و تلاشی است برای آزادی.