حاج قدیر فیضی از خادمان اهل بیت و فعالان حسینیه دلریش تهران در گفت‌وگو با گروه تاریخ شفاهی مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر به بیان خاطرات خود از آیت الله سید رضا صدر پرداخت.

وی با اشاره به سوابق آشنایی و دوستی پدر خود با آیت‌الله سید رضا صدر، گفت: پدرم مرحوم حاج آقا مهدی فیضی که از فعالان سیاسی مذهبی تهران و مؤسس هیئت و حسینیه دلریش بودند، با حاج آقا رضا صدر رابطه دوستی داشتند و گاهی که به مسجد امام حسین می‌رفتند من هم همراه ایشان می‌رفتم.

آقای فیضی با یادآوری حسن خلق و سلوک آیت الله سید رضا صدر گفت: ایشان نماز که می‌خواندند، بعد از نماز چند دقیقه‌ای دربارۀ مسائل اخلاقی صحبت می‌کردند. یادم هست برای اینکه مردم و کسبه معطل نشوند بین دو نماز صحبت نمی‌کردند تا اگر کسی می‌خواهد برود و به کارش برسد با مشکل مواجه نشود.

وی افزود: آقای صدر مردی متین، با اخلاق نیکو و البته صریح بودند. به نظر من ویژگی بارز این دو برادر یعنی امام موسی صدر و حاج آقا رضا صدر اعتدال آنان بود که موجب موفقیت و محبوبیت آن‌ها شد. 

حاج قدیر فیضی در ادامه با اشاره به خاطره‌ای از آیت‌الله سید رضا صدر گفت: پیش از پیروزی انقلاب، پدرم و برخی از دوستان معتقد به مبارزه و فعالیت سیاسی بودند و تعدادی دیگر از اعضای هیئت دلریش مخالف این کارها بودند و می‌گفتند که نباید مسائل مبارزاتی و سیاسی وارد کار هیئت بشود. به همین علت یک بار در مراسم نیمه شعبان دوستانی که مخالف کار سیاسی بودند تلاش داشتند ایدۀ خود را جا انداخته و انشعابی در هیئت ایجاد کنند. یادم هست این دوستان همان روز حاج آقا رضا صدر را هم دعوت کرده بودند تا با حمایت ایشان کار خود را پیش ببرند. آقای صدر وقتی وارد مجلس شدند و فضای هیئت را دیدند و صحبت‌ها را از جمله صحبت‌های پدر من را شنیدند، با همان تیزبینی و هوشمندی که داشت متوجه ماجرا شد. وقتی همه صحبت‌ها به پایان رسید، آقای صدر با سه چهار جمله مسئله را حل کرد و موضوع خاتمه یافت. ایشان گفت: «اصل حرکت امام حسین (ع) سیاسی بوده است، قیام ایشان علیه ظلم و بی‌عدالتی بوده و مگر می‌شود در هیئت امام حسین (ع) دربارۀ این مسائل صحبت نشود.»

وی افزود: همین سه چهار جمله ایشان نه تنها جلو انشعاب در هیئت را گرفت که نشان داد ایشان چه نگاهی به حرکت امام حسین (ع) و الگوپذیری از آن دارد.