به گزارش گروه دریافت خبر ایسنا این همایش با همت تشکل دانشجویی با کاروان رستگاری و همکاری معاونت دانشجویی این دانشگاه و با هدف بررسی اندیشه‌های امام موسی صدر و شهید دکتر چمران برپا شد.

پس از برگزاری این همایش دو روزه شرکت‌کنندگان در این همایش قطعنامه‌ای صادر کردند. سخنرانان این همایش مهندس مهدی چمران، رییس شورای شهر تهران، مهندس مهدی فیروزان، عضو هیات مدیره موسسه امام موسی صدر، محمد مهدی امیر کمالی، مهدی فرخیان، عضو کمیته پژوهشی موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، خانم هیام عطوی از اعضای نخست جنبش امل و خانم خاوری بودند که هر کدام به تبیین شخصیت و عملکرد امام موسی صدر و دکتر چمران پرداختند.

متن کامل قطعنامه به شرح زیر است:

روسای محترم قوای سه گانه جمهوری اسلامی ایران آقایان دکتر احمدی‌نژاد، دکتر حداد عادل، آیت‌الله هاشمی شاهرودی همانطور که مستحضرید سی سال پیش امام موسی صدر روحانی متفکر و مصلح انقلابی جهان اسلام، در راستای تلاش‌های بی‌وقفه خود به منظور اعتلای جایگاه مسلمانان در جامعه لبنان و جلوگیری از تقسیم این کشور، ناگزیر دعوت رسمی حکومت لیبی برای مسافرت به طرابلس و دیدار و گفتگو با رهبران این کشور را پذیرفت و در آن کشور به همراه دو تن از همراهانش ربوده شد. برغم اظهارات متناقض مقامات لیبیایی در طی سه دهه گذشته احکام صادره از سوی دستگاه‌های قضایی ایتالیا و لبنان، بر ربوده شدن ایشان در لیبی تاکید می‌کند و مجموعه اطلاعات آشکار و پنهانی که طی سه دهه پیش بدست آمده‌اند، همگی دال بر آن هستند که امام موسی صدر هرگز خاک لیبی را ترک نکرده است و هنوز در این کشور زندانی است.

با این حال با گذشت سی سال از این خیانت بزرگ به جهان اسلام هنوز تلاش‌های جمهوری اسلامی ایران و دولت لبنان برای مشخص شدن سرنوشت امام موسی صدر به ثمر ننشسته است. آموزه‌های بلند امام خمینی (ره) و وظایف مصرح در قانون اساسی، برای دفاع از حقوق شهروندی حکم می‌کند که ضمن پیگیری اقدامات گذشته در شرایط جدید جهان و منطقه خاورمیانه تلاش همه جانبه‌ای را در سطوح داخلی و خارجی، برای آزادسازی آن روحانی مجاهد و عالم فرهیخته آغاز کنیم. همه انسان‌های خردمند و منصف در این حقیقت کمترین تردیدی ندارند که شجره طیبه مقاومت اسلامی که امروز شاهد به ثمر نشستن آن هستیم به دست توانمند انسان بلند همت و فرزانه‌ای همچون امام موسی صدر کاشته شده است.

اگر امروز مقاومت در لبنان مورد حمایت مردم است و حتی غیر مسلمان‌ها نیز از آن دفاع می‌کنند تنها به حکم اندیشه و تفکر دفاع از لبنان است که حاصل آموزه‌های امام موسی صدر به مردم این کشور است. لذا شایسته است به این خواسته دردمندانه رهبر مقاومت پیروز لبنان، سید حسن نصرالله، ارج نهیم که درخواست کرد: «اگر می‌خواهید به مقاومت لبنان کمک کنید، امام مقاومت را آزاد کنید» عدم توجه رسمی به این مساله به معنی از میان رفتن کرامت انسانی در وطن ما است. وظیفه جمهوری است که برای روشن شدن این قضیه اقدام جدی کند و از سخنان شعاری سی سال گذشته که «قضیه امام صدر همواره در دستور کار است» فرا‌تر رویم تا شبهه‌ای که درباره صداقت و جدیت وارد شده زدوده شود. همانطور که نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز در بیانیه خود ذکر کرده‌اند مساله امام موسی صدر مساله‌ای ملی و انسانی است و با امنیت ملی ما پیوند دارد؛ این آدم ربایی اقدامی علیه جمهوری اسلامی ایران است و باید بر اساس قوانین بین المللی پیگیری شود.

رژیم فعلی دولت لیبی که توسط ژنرال معمر قذاقی اداره می‌شود، هیچ گونه فعالیت اساسی و درخور توجهی برای آزادی این رهبر بلندپایه شیعه انجام نشده است. با گذشت این همه سال زمانی نیست که خبر زنده بودن این انسان بی‌همتا شنیده نشود، اما افسوس که اینک همگان تنها به محکوم کردن این واقعه می‌پردازند و هیچ گونه فعالیت سیاسی مفیدی برای رهایی ایشان انجام نمی‌شود. آیا فریادهای شهید چمران عزیز را فراموش کرده‌ایم که می‌گفت: «مگر ما به خاطر خدا قیام نکرده‌ایم؟ مگر به راه علی و حسین نمی‌رویم؟

مگر نمی‌خواهیم که ارزش‌های خدایی را استقرار دهیم؟» آیا سخن امام بزرگوارمان را از یاد برده‌ایم که فرمودند: «به سرهنگ قذافی بگویید هرچه زود‌تر در مورد سرنوشت امام موسی صدر رسیدگی کند.» ما فراموش نکرده‌ایم که ۱۹۹ تن از نخبگان کشور از علما و روسای دانشگاه‌ها و فرهیختگان گرفته تا فعالان سیاسی در زمستان ۱۳۸۲ طی نامه‌ای خواستار پیگیری جدی این مساله شدند و چهار راهکار عملی و واقعی برای آن ارائه دادند. ما در اینجا بار دیگر آن راهکار‌ها را به عنوان خواسته‌های دانشجویان یادآور می‌شویم و تاکید داریم هر چه سریع‌تر به اجرا درآید:

۱. طرح رسمی پرونده از سوی ایران در مجامع بین‌المللی حقوق بشر

۲. پیگیری قضایی پرونده از سوی ایران در محاکم بین‌الملل

۳. بسیج اطلاعاتی کشور جهت کشف تمام حقایق ماجرا

۴. اتخاذ تدابیر دیپلماتیک شایسته جهت ابراز نارضایتی ایران از عملکرد دولت لیبی.