سال گذشته در چنین روزهایی یادداشتی با عنوان «انقلاب اسلامی، امام موسی صدر و خاورمیانه اسلامی» توسط نگارنده نگارش شد و در آن این گونه آمد که «شاید به زودی، دمینوی حركت های انقلابی كشورهای عربی، دیكتاتور لیبی كه بیش از سه دهه است بر مردم مسلمان لیبی حكم رانی می كند را نیز به لرزه درآورد و در این میان سرنوشت امام موسی صدر به عنوان رهبر و مغز متفكر جهان اسلام را پس از سه دهه روشن سازد.»

این آرزو به واقعیت پیوست و از سقوط دیکتاتور لیبی و عامل اصلی ربایش امام صدر هم چند ماهی است که می گذرد اما هنوز سرنوشت امام موسی صدر روشن نشده است. به راستی چه عاملی موجب شده که این قصه همچنان درازدامن و رازگونه و سر به مهر باقی بماند؟ آیا ما منتظریم برخی رفقای آقای دیکتاتور که در لیبی به قدرت رسیده اند و مستظهر به پشتیبانی قدرت های غربی هم هستند سرنوشت امام مظلوم امام موسی صدرا را برای مان روشن سازند؟

به نظر آن گونه که تا کنون از سوی مسؤولان مشی شده چیزی جز این به ذهن متبادر نمی شود. درواقع این مسأله مشمول مرور زمان و گذر ایام شده و ما ظاهراً در انتظار حادثه و یا معجزه ای هستیم تا پرده از راز سر به مهر ربایش امام موسی صدر گشوده شود و سرنوشت مبهم ایشان آشکار شود. باید گفت معجزه تعیین سرنوشت امام موسی صدر تنها به تلاش و همت «مسؤولان صاحب همت» بستگی دارد؛ آنچه که به عیان قابل مشاهده نیست و حتی محرمانه بودن این پرونده نیز که گه گاهی در سخنان برخی به عنوان سرپوشی برای عدم گفتگو و عدم پاسخ مطرح می شود نیز جبران کننده ضعف های موجود از گذشته تا کنون نیست.

آنچه بر نگرانی های و مصائب این پرونده می افزاید موضعگیری های متفاوت مقامات لبنان از یک سوی و برخی مقامات ایران از سوی دیگر درباره این پرونده در طی چند روز گذشته است. شاید یکی از دلایل روشن نشدن ابعاد این پرونده و حل نشدن آن نیز همین نحو اظهارات متفاوت باشد که می تواند در آن تأثیرگذار باشد.

در روزهای گذشته وزیر امور خارجه لبنان به همراه هیأتی به ویژه فرزند بزرگوار امام موسی صدر به منظور بررسی سرنوشت این عالم جلیل القدر به کشور لیبی عزیمت کرد. گزارش های رسیده از نگاه خوشبینانه این هیأت حکایت دارد؛ زیرا مسؤول سیاست خارجی لبنان و هیأت همراه همچنان بر حیات پربرکت امام موسی صدر تأکید کرده است. این خبر خوبی است که مشتاقان سیره و اندیشه امام موسی صدر را همچنان امیدوار نگاه داشته و آرزوی دیدار با ایشان و بهره گیری از اندیشه والای آن امام روشن اندیش را در دل ها زنده نگاه داشته و باورپذیر می کند.

این در حالی است که همزمان در ایران گزارش ها و خبرهای مأیوس کننده و ناخوشایندی از سرنوشت امام موسی صدر از سوی برخی از مسؤولان گزارش شد. این خبرها عمداً تأکید داشت که قرائن حاکی از آن است که امام موسی صدر در لیبی شربت شهادت را نوشیده است و طبیعتاً امیدی هم به بازگشت ایشان نیست!

این که این اطلاعات از چه دقت و صحتی برخوردار است قابل تأمل و بررسی است و طبیعتاً آگاهان به زوایای دقیق این پرونده باید در این زمینه اظهار نظر کنند. اما نکته بسیار مهم این است که چرا در حالی که از لبنان خبرهای امیدوار کننده ای می رسد، که طبیعتاً همین خبرها نیز مورد تأیید خانواده محترم امام موسی صدر است، از ایران خبرهای ناامید کننده ای باید به گوش برسد؟ بنابراین جای این پرسش باقی است که چرا این سخنان در شرایطی که هیأتی از لبنان به لیبی اعزام شده است مطرح می شود؟ طبیعتاً نگارنده پاسخی برای این پرسش ندارد و البته توقع می رود که حداقل هماهنگی ویژه ای میان مسؤولان ایرانی و لبنانی در این زمینه ایجاد شده باشد و سخنان غیر مسؤولانه در این زمینه به گوش نرسد.

امیدواریم همان گونه که وزیر امور خارجه لبنان در گزارش سفر خود به لیبی بر حیات امام موسی صدر تأکید کرده است این مسأله به زودی با تعیین سرنوشت امام موسی صدر محقق شود و با حضور این اندیشمند برجسته جهان اسلام و از پیشقراولان بیداری اسلامی بر عمق بیداری خیزش های مردمی منطقه افزوده و راه این خیزش ها به منظور تأسیس خاورمیانه ای واقعاً اسلامی هموارتر از گذشته شود.

شریف لک زایی