در کنار همه خبر‌ها و تحلیل‌ها، بهار عربی نوید دیگری هم دارد وآن امید به یک دیدار تاریخی است. گویا رایحه خوش دیدار ازدوردست‌ها به مشام می‌رسد. آن‌ها که دوستدار امام موسی صدر و شیفته مکتب فکری او هستند، این رایحه را قبل از دیگرن استشمام کرده‌اند. آن‌ها از شامگاه یکشنبه، با قلبهایی پر از بیم و امید، سرمست از این عطر روح افزا، به انتظار اخبار مسرت‌بخش نشسته‌اند. اکنون همه آن‌ها که در ۳۲ سال گذشته کام خود را از غم فراق دوست تلخ می‌دیدند و درانتظار شیرینی وصال بوده‌اند لحظه موعود را نزدیک می‌بینند. آنگونه که خانواده مکرم صدر در بیانیه اخیر خود گفته‌اند: «لحظه دیدار نزدیک است».

دیدار با مردی که بیشتر اهل شنیدن بود تا گفتن، بیشتر به حقوق مردم می‌اندیشید تا تکالیف، آسایش و امنیت را برای همه می‌خواست. کرامت انسان را بدون نگاه به طایفه و مذهب پاس می‌داشت. خود را برای مردم می‌خواست و اول از خود می‌گذشت. به راستی چه شعف‌انگیز است دیدار با او!

او بی‌آنکه به جنگ رفته و سلاحی برکشیده باشد، مردمانی را اسیر خود کرده است. هنوز هم بسیارند کسانی که او را ندید‌ه‌اند، اما شیفته و شاید اسیرش شده‌اند. شاید اجتماع همین ویژگی‌ها در او بود که دیکتاتور نامتعادل لیبی را به ربودنش واداشت تا به خیال باطل خود این منبع نورانی را از تابش بازدارد، غافل از اینکه شمار شیفتگانش در ۳۲ سال گذشته، بیش از کسانی است که در گذشته دل به او داده بودند.

اکنون که خبر‌ها امید دیدار را قوت داده است، موضوع حفظ سلامتی و رهایی ایشان از سیاهچاله‌های قذافی اهمیت بیشتری یافته و مسئولیت انقلابیون لیبیایی را دو چندان می‌سازد. خانواده امام صدر در بیانیه خود به این مهم تاکید کرد‌ه‌اند: باید همه آزادیخواهان، فرهیختگان، اندیشمندان و دلدادگان به حقیقت، متوجه حساسیت شرایط موجود باشند و برای نجات امام صدر که از سرمایه‌های اجتماعی و فکری جوامع توحیدی به شمار می‌آید، بیش از پیش تلاش کنند. امید که شب طاقت‌سوز فراق، در سپیده دم آزادی در دامن وصال نشیند.

آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست

هرکجا هست خدایا به سلامت دارش