دکتر احسان شریعتی، سخنران همایش امام موسی صدر و جهان چهارم در دانشگاه اصفهان در وبلاگ شخصی خود با ذکر توضیحاتی، حواشی ایجادشده در مورد این همایش را روشن ساخته‌اند.

متن این یادداشت به شرح ذیل است: «تکذیبیه» (و قدر دانی از دانشگاهیان اصفهان) باسم الحقإیّاکم و الکذب!... الصدق رأس الدین. به عزمِ توضیحِ نظریهٔ «جهانِ چهارم» امام موسی صدر (که در سخنرانیِ ایشان در مراسمِ اربعینِ شهادتِ معلم شریعتی در بیروت، از جمله خطاب به همسر و فرزندان او عنوان شده بود)، به دعوت انجمن علمی گروه فلسفه دانشگاه اصفهان پاسخ مثبت گفته و با ایراد سخنانی کوتاه در این نشست تلاش کردم شاخصه‌های کلی چنین چشم اندازی را برشمرم (تا در بخش بعدی گفتگو و پرسش و پاسخ، به تشریح بیشتر دیدگاه خود بپردازم).

همچنین به دوستان توصیه کردم که برای آشنایی بیشتر با نظرات آقای صدر در آثار دیگرشان، به کار‌شناسان کارنامهٔ فکر و تلاش ایشان رجوع کنند. بحث من نه به پروندهٔ ناپدید شدن ایشان مربوط می‌شد و نه اشاره‌ای به مسایل سیاسی روز داشت، زیرا اساساً در سطحی فراسوی چنین اموری عرضه شد (که نوار مضبوط آن هم موجود است و در دسترس عموم).

این مراسم، صبح چهارشنبه در «تالار صائب» دانشکده ادبیات، همچون جلسهٔ گفت‌و‌گوی بعد از ظهر آنروز با اساتید دربارهٔ «شریعتی و اندیشه»، که با کیفیتی فوق‌العاده و استقبالی پرشور برگزار شد، به واقع، نشانگر توفیق کامل آن بود و مستحقِ قدردانی از زحمات تمامی دانشجویان، اساتید و مسئولان محترم دانشگاه. و اما متعاقبا خبر یافتیم که برخی از خبرگزاری‌ها، در گزارشی سراپا خلاف واقع، اقوالی به اینجانب نسبت داده‌اند که هرچند اعجاب آور، اما بی‌سابقه نبود و با نشر چنین اکاذیبی، این رسانه‌ها بار دیگر میزان اعتبار خبر رسانی، سنخ ارزش‌های اخلاقی و میزان صدق دعاوی دینی و عقیدتی خود را به نمایش گذارده‌اند و مستندشان هم اینکه در حاشیهٔ مراسم، هنگامی که یکی از اعضای گروه یاران امام موسی (مرتبط با خانواده و مؤسسهٔ صدر) به پرسش‌های حاضران در مورد پیگیری پروندهٔ ربوده شدن ایشان (و نگرانی‌های خانواده و دوستداران در لبنان و ایران) پاسخ می‌گفت، یکی از حضار به اعتراض برخاسته که منبع اطلاعات شما کیست؟ و بجای طرح روشن نظر خود (بشکل مکتوب یا از پشت تریبون)، در انتهای سالن به مجادله با حضار پرداخته است!

حال آنکه، این نوع مجادلات رایج، به خلاف بزرگنمایی‌های رسانه‌ای، موجب خلل در روند جلسه نشد و بحث به‌‌ همان بخوبی که شروع شده بود، به پایان رسید. در شرایطی که میهن و دانشگاه ما نیازمند آرامش روحی و تقویت فرهنگ گفتگو و فضای رایزنی برای یافتن راه-کارهای برون-رفت از بحران‌ها و معضلات مبتلابه است، استفاده از چنین شیوه‌های ناشیانه‌ای، هرچند از باب خودشیرینی و اشتغال آفرینی یاشد، نیز نشانهٔ علاقهٔ وافر برخی به گسترش جوّ آشوب و شبهه پراکنی است، در برابر هوای آشتی و حقیقت جویی؛ و آنگاه که زمینه و بهانهٔ مناسب برای اعمال چنین اغراضی یافت می‌نشود، مصلحت حکم کند که از قوهٔ تخیل و دروغ استمداد جویند.

احسان شریعتی اصفهان، ۶ آبان