به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، این پایگاه هفته گذشته پس از بیست و چهار ساعت خارج شدن از دسترس کاربران، به فضای مجازی بازگشت و فعالیت خود را از سر گرفت.

در همین باره دکتر محسن کمالیان، مدیر این پایگاه یادداشتی را منتشر کرده است و از مخاطبان این پایگاه درباره ضرورت ادامه فعالیت‌های این سایت نظر خواسته است.

دکتر کمالیان در این یادداشت چنین نوشته است: سایت «روایت صدر»، از حدود ساعت ده دیشب سه‌شنبه مورخ ۵/۵/۸۹ تا حدود ساعت نه امشب چهارشنبه مورخ ۶/۵/۸۹، به مدت تقریبا بیست و چهار ساعت تمام، از دسترس کاربران خارج بود. سِروِر سایت توسط یک حملهٔ ویروسی، ظاهرا از داخل کشور، هک شده بود و فعالیت قریب به دویست سایت آویزان به آن موقتا متوقف گردید.

خوشبختانه هوشیاری مدیر محترم فنی سایت مانع از آن شد تا اطلاعات کمترین آسیب ببیند و لذا عملیات راه‌اندازی مجدد به سادگی انجام پذیرفت. ساعاتی پس از آن‌که صبح امروز توسط دوست ارجمندم آقای مهدی فرخیان از قصهٔ هک شدن سایت مطلع شدم، به طور جدی در فکر فرو رفتم که آنچه «من حیث لم یحتسب» اتفاق افتاد، آیا واقعا یک نشانه، فرصت و بلکه مصداق آیهٔ شریفهٔ «وَ عَسَى أَن تَکْرَهُواْ شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ» نیست؟ آیا واقعا ضرورت دارد که فعالیت سایت ادامه یابد؟

سربسته می‌گویم: پس از قریب چهار سال فعالیت سایت «روایت صدر»، بنابر اسباب مختلف، که طبیعتا «موازنهٔ هزینه و فایده» مهم‌ترین و تحمل «بی‌مهری فراوان» آخرین آن‌ها است، به طور جدی دچار تردید شده‌ام که ادامهٔ کار سایت مزبور، آیا واقعا ضرورت دارد؟ فایده‌ای که از این سایت صرفا فرهنگی عائد می‌شود، به انرژی و وقتی که صرف اداره و تکمیل تدریجی آن می‌شود، آیا واقعا می‌ارزد؟ وقتی قرار است نتایج طرح فرهنگی «روایت صدر» در قالب کتاب منتشر شود، انتشار پیش از موعد آن‌ها در سایت مزبور، واقعا چه اندازه مفید است؟ و بالأخره آن‌که این چراغ کوچک اگر خاموش بشود، واقعا کدام آسیب فرهنگی جبران‌ناپذیر (!) حادث خواهد شد؟! تصمیم‌گیری قطعی در بارهٔ ادامهٔ فعالیت سایت «روایت صدر»، توقف کوتاه مدت یا دائمی آن را تا سالروز نهم شهریور به تعویق می‌اندازم. امیدوارم راهنمایی و همفکری دوستان بتواند فرآیند دشوار تصمیم‌گیری را آسان‌تر سازد.

گفتنی است در بخش نظرات این مطلب، مخاطبان این پایگاه بالاتفاق بر ضرورت ادامه حیات «روایت صدر» تأکید و برای آن ابراز امیدواری کرده‌اند و نقش مؤثر آن را در آگاهی بخشی درباره امام موسی صدر و نیز تأثیر آن بر پی‌گیری قضیه امام موسی صدر متذکر شده‌اند.