سفیر لبنان در ایران گفت: دولت لبنان هیچ‌گاه از تلاش‌های طاقت فرسای خود برای آزادی امام موسی صدر دست برنخواهد داشت.
سیدالموسوی در مراسم افتتاحیه همایش بین المللی «امام موسی صدر، انسان عقل و اخلاق» که روز گذشته در دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، در بیان ویژگی‌های امام موسی صدر تاکید کرد: امام موسی دارای شخصیتی جامع است، انسانی که در حرکت خود هیچ تفاوتی میان شیعه و سنی، مسیحی و مسلمان قائل نبود و زمانی که اسراییل قصد حمله به لبنان را داشت، ایشان ایستادگی و مقاومت کرد و همه مردم را به برپایی راهپیمایی صلح طلبانه دعوت کرد.
به گزارش ایسنا، وی با اشاره به تلاش‌های دولت لبنان برای آزادی امام موسی صدر تاکید کرد: دولت لبنان به رغم مشغول بودن به مشکلات و جنگ‌های داخلی، هیچ‌گاه از تلاش‌های طاقت فرسای خود برای آزادی امام موسی صدر کوتاهی نکرده است.
وی با اشاره به تشکیل گروه ملی در لبنان به جهت پیگیری وضعیت امام موسی صدر تصریح کرد: دولت لبنان در تلاش‌هایی که انجام داده به این نتیجه رسیده است که ایشان همچنان در لیبی هستند و از این کشور خارج نشده‌اند. سفیر کشور لبنان در تهران با اشاره به نشست سران کشورهای عربی، افزود: گروهی از طرف این نشست به ریاست عمر موسی برای دعوت لبنان به این نشست به لبنان آمدند که رییس جمهور لبنان حضور کشورش در این نشست را در گرو انجام مقدماتی از سوی لیبی جهت آزادی امام موسی صدر و بازگشت وی به لبنان دانستند.
وی ادامه داد: همچنین دولت لبنان در جلسه‌ای که اخیرا با دولت لیبی و معمر قذافی داشته است، درخواست پیگیری جدی مساله امام موسی صدر را داشته است. سیدالموسوی در پایان تاکید کرد: مطمئنا دولت لبنان از هیچ کوششی در زمینه آزادی امام موسی صدر دریغ نکرده است و نخواهد کرد و از ایران هم که کشوری بزرگ و توانا است، استدعا داریم تا تلاش‌های خود را برای آزادی ایشان ادامه دهد. انتقاد خانواده امام موسی صدر از میشل سلیمان در آستانه شرکت لبنان در نشست لیبی در آستانه شرکت لبنان در نشست سران اتحادیه عرب در لیبی خانواده امام موسی صدر به میشل سلیمان رئیس جمهور لبنان، نامه نوشتند. خانواده امام موسی صدر در این نامه با تاکید بر ربوده شدن امام موسی صدر در لیبی آورده‌اند: بر مبنای احترام به قرار‌ها و تصمیمات قضایی، دولت لبنان نشست سران عرب در لیبی را تحریم کند. این کمترین اقدامی ا ست که از یک دولت دارای حاکمیت مستقل، انتظار می‌رود.
متن کامل این نامه بدین شرح است:
«جناب آقای میشل سلیمان ریاست محترم جمهوری لبنان - حفظه الله پس از سلام و تحیت سرگشته‌ایم و نمی‌دانیم که در چنین شرایطی نامه خود را چگونه رقم زنیم و از زخمی که هنوز خون چکان است، با چه زبانی شما را آگاه کنیم; که شما خود داعیه دار حق هستید و برای به نتیجه رساندن آن، تلاش می‌کنید. حقیقت آن است که نمی‌توانیم برای رفتن ستمدیده به نزد ستمکار، هیچ علت و سببی را تصور کنیم.
آری، نمی‌توان تصور کرد که زندانی دربند، به روی زندانبان خود لبخند بزند. بسی موجب سپاس است که چند روز پیش تصریح کردید: «پرسشی در ذهن ملت لبنان وجود دارد: اینکه امام صدر و همراهانش کجایند؟ ما خواهان پاسخ این پرسش هستیم. ملت لبنان تا امروز برای این پرسش مهم پاسخی دریافت نکرده است.»
اما لیبی درحالی میزبانی نشست سران عرب در مارس ۲۰۱۰ را در پیش دارد که همچنان، می‌مهانانش «امام موسی صدر و جناب شیخ محمد یعقوب و جناب عباس بدرالدین» را که سی و دو سال پیش بنا به دعوت رسمی به این کشور سفر کردند، نزد خود نگه داشته است. آنان در ۳۱ اوت ۱۹۷۸ (۱۳۵۷/۶/۹ ش.) برای آخرین بار در حال خروج از هتل مشاهده شدند و از آن زمان تاکنون در زندان‌های قذافی، در بازداشت به سر می‌برند. از زمان ناپدید شدن آنان تاکنون، همه تلاش‌ها در برخورد با سران لیبی با بن بست مواجه شده است.
این در حالی است که اخبار متواتری مبنی بر زنده بودن امام و همراهانش وجود دارد و رژیم لیبی به جای آزاد کردن آنان، همواره درصدد تهدید خانواده‌ها و وکلای نامبردگان و ترغیب آنان به سکوت برآمده است. انکار کامل موضوع و سر باز زدن از پذیرش آن، از سوی تمامی مسوولان لیبیایی ادامه یافت و توطئه‌های جنایی پی در پی با هدف گریز از مسوولیت و دروغ‌پردازی به منظور القای توهم خروج امام و همراهانش از لیبی به مقصد ایتالیا در شب ناپدید شدنشان در ۳۱ اوت ۱۹۷۸ (۱۳۵۷/۶/۹)، یکی پس از دیگری به انجام رسید، اما بازپرسان ایتالیایی پرونده، دو بار در سال‌های ۱۹۷۹ (۱۳۵۸ش.) و ۱۹۸۲ (۱۳۶۱ش.) با تکذیب این گفته‌ها، تلاش‌های سران لیبی را ناکام گذاردند.
دولت لیبی دوباره به روش خود یعنی انکار موضوع ربایش امام و همراهانش اصرار می‌ورزید، در حالی که شخص قذافی در اوت ۲۰۰۲ (مرداد ۱۳۸۱) در سخنانی در تلویزیون لیبی اعتراف کرد که «امام و دو همراه وی در لیبی ناپدید شده‌اند.» با گذشت سالیان دراز و بی‌نتیجه ماندن می‌انجیگری بسیاری از رهبران جهان، خانواده‌های ناپدیدشدگان در لبنان - کشور متبوع امام و همراهانش - نسبت به اقامه دعوای جزائی اقدام کردند.
پس از گذشت هفت سال و عبور از چالش‌های دشوار در محاکم لبنان، بازپرس شورای قضایی در ۲۱ اوت ۲۰۰۸ (۱۳۸۷/۶/۲) با صدور قرار، «معمر قذافی را به عنوان خوانده در خصوص تحریک به ربایش و سلب آزادی از حضرت امام موسی صدر، جناب شیخ محمد یعقوب و روزنامه نگار آقای عباس بدرالدین» متهم تشخیص داد. دو دادستان کل وقت لبنان نیز به همین نتیجه دست یافته بودند و بر این اساس، دادگاه‌های لبنان قرار پیگرد قذافی و هفده تن دیگر از کسانی که در ربایش امام و همراهانش دست داشته‌اند را صادر کرد.
جناب رئیس جمهور! در دوره ریاست شما برای نخستین بار، مسوولیت لیبی در ربودن نامبردگان مورد تاکید قرار گرفت و دولت وحدت ملی نیز در اجرای تعهدات پیشین خود، در برنامه کاری که کابینه در ابتدای سال ۲۰۰۹ بر مبنای آن رای اعتماد گرفت، بر این نکته تاکید کرده است که «دولت لبنان در راستای پیگیری قضیه حضرت امام موسی صدر و همراهانش شیخ محمد یعقوب و روزنامه نگار عباس بدرالدین در لیبی، تلاش‌های خود را به منظور تعیین سرنوشت و آزادی آنان و پیگرد و مجازات مسوولان لیبیایی و غیرلیبیایی متهم به طرح ریزی، اجرا و اقدام به جنایت ربایش، دوچندان خواهد کرد.
این امر با استناد به قرار دادستان کل لبنان مورخ اوت ۲۰۰۴ (مرداد ۱۳۸۳ش.) و قرار توجیه اتهام بازپرس شورای قضایی در ۲۱ اوت ۲۰۰۸ (۱۳۸۷/۶/۲) صورت می‌گیرد. همچنین هیات دولت، ضرورت اقدام عاجل شورای قضایی در انجام وظایف خود و اتخاذ تدابیر ملی و بین المللی مبتنی بر قوانین کشور را در این راستا مورد تاکید قرار می‌دهد.»
لبنان در دشوار‌ترین شرایط و در برهه‌ای که بیش از هر زمان دیگر به امام موسی صدر نیاز داشت، از حضور ایشان محروم شد. لبنانیان، پلی را که میان اقشار مختلف ملت ارتباط برقرار می‌کرد، از دست دادند و همه جهانیان از حضور پیام آور صلح ادیان، بی‌بهره ماندند. اما آنان که بیش از همه رنج و عذاب روزمره و بی‌پایان را برمی تابند، خانواده‌های امام و همراهان ایشان هستند که هرگز به چیزی کمتر از آزادی عزیزان خود و بازخواست و مجازات کیفری قذافی به جرم ربایش و ادامه بازداشت، سلب آزادی، پنهان کردن حقیقت و گریز از مسوولیت، رضایت نخواهند داد.
بر این اساس از جناب عالی تقاضا داریم:
۱- بر مبنای احترام به قرار‌ها و تصمیمات قضایی، دولت لبنان نشست سران عرب در لیبی را تحریم کند. این کمترین اقدامی است که از یک دولت دارای حاکمیت مستقل، انتظار می‌رود.
۲- قرارهای توقیف و پیگرد قذافی و همدستانش اجرایی گردد.
۳- با توجه به گذشت هجده ماه از زمان صدور قرار اتهام از سوی دستگاه قضایی لبنان، شورای قضایی در تعیین زمان جلسه دادگاه مته‌مان تسریع کند.
۴- با هرگونه تلاش مذبوحانه قذافی به منظور می‌انجیگری، چانه زنی، پرداخت غرامت یا رشوه، تشکیل کمیته تحقیق و مانند آن، مخالفت شود; چرا که ثابت شده است که هدف از این تلاش‌ها، چیزی جز ایجاد گمراهی و انحراف و گریز از عدالت و مسوولیت نبوده و نیست.
جناب رئیس جمهور! آنچه ما را نگران و هراسان می‌کند، پایمال شدن حق و حقیقت و مسوولیت است که اساس ثبات و امنیت سرزمین هاست...
ما تنها درپی حق و حقیقتیم و برای آزادی جان‌هایی تلاش می‌کنیم که در راه پاسداری از انسان و حفظ میهن، همه چیز خود را فدا کردند; و این امانتی است که امام صدر آن را بر عهده ما نهاده است.